Üç ana bakış açısı türü vardır:
* Objektif Bakış Açısı: Kamera, sanki izleyici pasif bir gözlemciymiş gibi, olayı dışarıdan bir perspektiften yakalıyor.
* Birinci şahıs bakış açısı: Kamera, aksiyonu belirli bir karakterin bakış açısından yakalıyor, sanki seyirci onun gözünden görüyormuş gibi.
* Üçüncü şahıs bakış açısı: Kamera, sanki seyirciler hikayeyi yukarıdan izliyormuşçasına, olayı tarafsız, her şeyi bilen bir perspektiften yakalıyor.
Her POV türünün kendine göre avantajları ve dezavantajları vardır. Objektif Bakış Açısı gerçekçilik ve nesnellik duygusu yaratmak için kullanılabilirken, birinci şahıs bakış açısı samimiyet ve yakınlık duygusu yaratmak için kullanılabilir. Üçüncü şahıs bakış açısı, hikayeye daha geniş bir bakış açısı sağlamak ve karakterler hakkında kendilerinin farkında olmayabilecekleri bilgileri ortaya çıkarmak için kullanılabilir.
Bakış açısının seçimi, filmin tonu, ruh hali ve genel yapısı üzerinde önemli bir etkiye sahip olabilecek önemli bir yaratıcı karardır.
POV'un farklı filmlerde nasıl kullanıldığına dair bazı örnekler:
* "Yurttaş Kane" filminde Welles, hikayeyi anlatmak için Kane'in birinci şahıs bakış açısı, belgesel ekibinin objektif bakış açısı ve her şeyi bilen bir anlatıcının üçüncü şahıs bakış açısı dahil olmak üzere çeşitli bakış açılarından yararlanıyor.
* "Blair Cadısı Projesi" filminde filmin tamamı, üç ana karakterin birinci şahıs bakış açısından çekilmiş olup, izleyiciye bir dolaysızlık ve gerçekçilik hissi vermektedir.
* "The Godfather" filminde Coppola, filmin aksiyonunu yakalamak için nesnel bakış açısını kullanıyor, ancak aynı zamanda ana karakter Michael Corleone'nin düşüncelerini ve duygularını yakalamak için birinci şahıs bakış açısını da kullanıyor.
Bakış açısı seçimi, film yapımcılarının izleyicinin bakış açısını kontrol etmek ve çeşitli farklı deneyimler yaratmak için kullanabileceği güçlü bir araçtır.