- İlk soneler Shakespeare 20'li yaşlarının başındayken yazılan bu eser, geleneksel olarak Southampton'ın 3. Kontu Henry Wriothesley olarak tanımlanan genç bir adamın güzelliğini ve erdemini kutluyor. Shakespeare genç adama olan sevgisini tutkulu ve şehvetli terimlerle ifade ederek onun fiziksel güzelliğini, zekasını ve nezaketini övüyor.
- Soneler ilerledikçe Shakespeare'in üslubu daha karmaşık ve kararsız hale geliyor. Genç adamın sadakati konusunda şüphelerini dile getirmeye ve zamanın yıkıcı gücünden endişelenmeye başlar. Ayrıca kıskançlık, sahiplenme ve öfke gibi aşkın karanlık yanını da keşfetmeye başlar.
- Daha sonraki sonelerde Shakespeare odağını genç adamdan kendisine kaydırıyor. Kendi yaşlanması ve ölümlülüğü üzerine düşünüyor ve unutulma korkusunu dile getiriyor. Ayrıca şiirin güzelliği ve sevgiyi ölümsüzleştirme gücü hakkında da yazıyor.
Soneler, sevginin zamanı ve ölümü aşma gücünün güçlü bir şekilde doğrulanmasıyla sona eriyor. Shakespeare şöyle yazar:"Aşk Zamanın aptallığı değildir, pembe dudaklar ve yanaklar olsa da/ Bükücü orak pusulası gelir." Bu, aşkın zamandan daha güçlü olduğunu ve ölümden sonra bile devam edebileceğini gösteriyor.