Seni bir yaz gününe mi benzetiyorum?
Sen daha sevimli ve daha ılımlısın:
Sert rüzgarlar mayıs ayının sevgili tomurcuklarını sallıyor,
Ve yaz kontratının tarihi çok kısa:
Bazen çok sıcak parlar cennetin gözü,
Ve çoğu zaman altın ten rengi soluklaşıyor;
Ve her fuar fuardan bazen düşer,
Şans eseri ya da doğanın değişen rotası bozulmadan;
Ama senin sonsuz yazın solmayacak,
Ne de sahip olduğun fuarı kaybetme,
Ölüm de onun gölgesinde dolaşmanla övünmeyecek.
Zamanın sonsuz çizgilerinde büyüdüğünde,
İnsanlar nefes alabildiği veya gözler görebildikçe,
Bu çok yaşasın ve bu sana hayat verir.
2. William Shakespeare, Sonnet 116
Gerçek akılların evliliğine izin vermeyelim
Engelleri kabul edin. Aşk aşk değildir
Değişiklik bulduğunda değişen,
Veya çıkarmak için sökücü ile bükülür.
Ah hayır, bu her zaman sabit bir işarettir,
Fırtınalara bakan ve asla sarsılmayan;
Her asa sesinin yıldızıdır o,
Boyu alınsa da kimin değeri bilinmez.
Aşk Zamanın aptalı değil, pembe dudaklara ve yanaklara rağmen
Büktüğü orağın pusulası gelir;
Aşk kısacık saatleri ve haftalarıyla değişmez,
Ama kıyametin eşiğine kadar buna katlanır.
Eğer bu bir hataysa ve bana kanıtlanırsa,
Hiç yazmadım, hiçbir erkek de sevmedi.
3. John Milton, "Işığımın Nasıl Harcandığını Düşündüğümde"
Işığımın nasıl harcandığını düşündüğümde,
Bu karanlık dünyada ve genişlikte günlerimin yarısından önce,
Ve saklanması ölüm olan o tek Yetenek
Ruhum daha bükülmüş olsa da, benimle birlikte kalmak işe yaramazdı
Onunla Yaratıcıma hizmet etmek ve sunmak
Gerçek hesabım, en azından azarlamaya karşılık veriyor;
Tanrı, ışıktan mahrum bırakılan günlük emeği mi talep ediyor?
Merakla soruyorum. Ama önlemek için sabır
Bu mırıltı çok geçmeden yanıt verir:Tanrının buna ihtiyacı yok
Ya insanın işi ya da kendi yeteneği; kim en iyi
Onun yumuşak boyunduruğunu taşıyın, ona en iyi şekilde hizmet ederler. Onun Devleti
Krallara layık. Binlerce kişi kendi teklif hızında
Ve Kara ve Okyanus'u dinlenmeden postalayın:
Ayrıca sadece durup bekleyenlere de hizmet ederler.
4. William Wordsworth, "Dünya Bizimle Çok Fazla"
Dünya bize çok fazla; geç ve yakında,
Alıp harcayarak güçlerimizi boşa harcıyoruz:
Doğada bize ait olan çok az şeyi görürüz;
Kalplerimizi başkasına verdik, ne kötü bir lütuf!
Göğsünü aya açan bu Deniz;
Her saat uğuldayacak rüzgarlar,
Ve şimdi uyuyan çiçekler gibi toplanmışlar;
Bunun için, her şey için uyumsuzuz;
Bizi harekete geçirmiyor. - Yüce Tanrım! olmayı tercih ederim
Bir Pagan, eskimiş bir inancı emziriyordu;
Ben de bu hoş zeminin üzerinde dururken,
Beni daha az yalnız bırakacak bakışlar var;
Proteus'un denizden yükseldiğini görün;
Veya yaşlı Triton'un çelenkli borusunu çaldığını duyun.
5. Emily Dickinson, "Çünkü Ölüm Karşısında Duramadım"
Çünkü Ölüm için duramadım,
Benim için nazikçe durdu;
Araba sadece Kendimizi tuttu -
Ve Ölümsüzlük.
Yavaş yavaş gidiyorduk; O acele bilmiyordu.
Ve ben bir kenara koymuştum
Hem emeğim, hem de boş zamanlarım,
Onun Medeniyeti İçin —
Çocukların mücadele ettiği Okulun önünden geçtik
Teneffüste - Ringde -
Gazing Tahıl tarlalarını geçtik—
Batan Güneşi geçtik—
Daha doğrusu -Bizi geçti-
Dews titreyerek ve ürpererek geldi—
Sadece Gossamer için, elbisem...
Tippet'im - sadece Tül -
görünen bir evin önünde durduk.
Yerin Şişmesi—
Çatı pek görünmüyordu...
Korniş—Yerdeki—
O zamandan bu yana - Yüzyıllardır - ve henüz
Günden daha kısa geliyor
İlk önce Atların Kafalarını tahmin ettim
Sonsuzluğa doğruyduk—