Efren, geleceğini düşünürken hem kendi hayatını hem de ailesi ve arkadaşlarıyla olan ilişkilerini düşünür. Ona sık sık evrenin enginliği, galaksiler arasındaki ışık yılları ve bir yıldızın ömrünün zaman gözünde sadece bir göz açıp kapayıncaya kadar olduğu hakkında hikayeler anlatan büyükannesiyle derin bir bağı var.
Efren, içinde yaşadıkları yozlaşmış toplumdan hayal kırıklığına uğramış bir grup genç isyancıyla arkadaş olur. Protesto eylemlerine girişir, değişime ve daha iyi bir geleceğe özlem duyarlar.
Efren bu deneyimlerin ortasında evrenin güzelliğini yansıtan bir kısa öykü yazıyor. Hikaye, karakterlerin kendini keşfetme, özgürlük ve görünüşte sonsuz ve karmaşık bir dünyada anlam arayışı hakkındaki yolculuğunun bir metaforudur.
Kısa öykü büyük beğeni toplar ve Efren, ünlü bir yazar olma hayalini gerçekleştirir. Ancak şöhret ve başarının, evrenin uçsuz bucaksız genişliğiyle karşılaştırıldığında geçici olduğunun farkındadır.
Sonunda Efren, hayata dair derin bir anlayış kazanıyor ve bize evrendeki yerimizi, hayal gücünün ve hikayelerin insanları birbirine bağlama ve galaksiler arasındaki boşlukları kapatma konusundaki gücünü hatırlatıyor.