1. Dut (Μορέα): Kanamayı durdurmak ve yaraları tedavi etmek için büzücü özellikleri nedeniyle kullanılır.
2. Yabani Sarımsak (Σκόροδον): Antibakteriyel ve antiseptik özellikleriyle bilinen bu bitki, yaralara uygulanmış ve solunum sorunları için balgam söktürücü olarak kullanılmıştır.
3. Haşhaş (Μήκων): Haşhaş tohumlarından elde edilen sütlü özsuyu ağrı kesici ve uyku uyarıcı olarak kullanıldı.
4. Banotu (Υοσκύαμος): Bu bitki halüsinojenik özelliklere sahiptir ve bazen cerrahi prosedürler sırasında anestezik olarak kullanılmıştır.
5. Yara otu (Δικταμνον): Yara iyileştirici özelliği olduğuna inanılan bu bitki, doğrudan yaralara uygulandı.
6. Mandragora (Μανδραγόρας): Bu bitkinin kökü sakinleştirici ve ağrı kesici olarak kullanılmıştır.
7. Kentaury (Κενταύριον): Mide sorunları ve yaralar da dahil olmak üzere çeşitli rahatsızlıkların tedavisinde kullanılır.
8. Papatya (Άνθεμις): Antiinflamatuar özellikleriyle bilinir ve tahriş olmuş cildi ve gözleri yatıştırmak için kullanılır.
Homer, bitkisel ilaçların yanı sıra hayvan parçalarından yapılan iksirlerin ve büyülü büyülerin kullanımından da söz ediyor. Dikkate değer bir örnek, unutkanlık sağlayan ve acıyı hafifleten bir ilaç olan Nepenthe'nin kullanımıdır.
İlyada'da anlatıldığı gibi cerrahi uygulamalar aynı zamanda antik Yunan tıbbının da ayrılmaz bir parçasıydı. Cerrahlar savaş alanındaki yaralanmaları tedavi etmek için neşter, dikiş ve sonda gibi aletler kullandılar. Ciddi yaralar için bazen amputasyon gerekliydi ve kanamayı durdurmak için koterizasyon kullanıldı.
Antik Yunan tıbbının Batı tıbbının gelişimine önemli ölçüde katkıda bulunmasına rağmen, bu uygulamaların çoğunun bilimsel anlayıştan ziyade ampirik gözlemlere dayandığını belirtmek önemlidir. Zamanla tıp bilgisi ilerledikçe, İlyada'da bahsedilen bazı tedavi ve uygulamaların yerini daha etkili ve bilimsel temelli tedaviler alacaktı.