Oyunun dini hoşgörü konusunda soru işaretleri uyandıran en belirgin özelliklerinden biri, Yahudi tefeci Shylock'un canlandırılmasıdır. Shylock, paraya takıntılı, kendisine haksızlık eden Hıristiyan tüccar Antonio'dan intikam almak isteyen zalim ve açgözlü bir adam olarak tasvir edilmiştir. Shakespeare'in zamanında Yahudiler hakkında yaygın olan olumsuz klişelerin çoğunu bünyesinde barındırıyor ve karakteri sıklıkla Yahudi karşıtı olarak yorumlanıyor.
Öte yandan oyunda bu stereotiplere meydan okuyan ve dini önyargı fikrini sorunsallaştıran anlar da var. Örneğin Antonio'nun kendisi Yahudilere karşı önyargılarıyla mücadele ediyor ve Shylock'a yönelik muamelesi hem küçümseme hem de sempati karışımını gösteriyor. Oyunun kahramanı Portia merhamet ve bağışlamanın önemini savunur ve sonunda Shylock'u Antonio'ya merhamet göstermeye ikna eder. Bu sahne birçok eleştirmen tarafından hoşgörü ve anlayış çağrısı olarak okundu.
Oyunun dini hoşgörü konusundaki duruşuna dair bir başka bakış açısı da oyunun Shakespeare'in yaşadığı dönemin sosyal ve kültürel gerçeklerini yansıtmasıdır. Antisemitizm, Avrupa'daki Hıristiyan toplumunda derin bir şekilde yerleşmişti ve Shakespeare'in sansür riskini göze almadan veya izleyicisini yabancılaştırmadan daha hoşgörülü bir görüş sunması zor olurdu. Dolayısıyla oyun, Shakespeare'in kendi inançlarının bir yansıması olmaktan ziyade, kendi döneminin bir ürünü olarak görülebilir.
Genel olarak Venedik Taciri, dini hoşgörü ve önyargıya dair birçok bakış açısı sunan karmaşık ve incelikli bir oyundur. Bazı Yahudi karşıtı unsurlar içerse de, aynı zamanda oyunun mesajını okumamızı zorlaştıran şefkat ve anlayış anları da sunuyor. Sonuç olarak oyun, izleyicileri dini farklılıkların karmaşıklığını düşünmeye ve kendi önyargılarını eleştirel bir şekilde incelemeye davet ediyor.