1. Sosyal Hiciv: Fielding, romanlarını 18. yüzyılda üst sınıfın ve zenginlerin sosyal normlarını ve çılgınlıklarını hicvetmek için kullandı. Onların gösterişli davranışlarıyla, gösterişleriyle, ikiyüzlülükleriyle, yüzeysellik arayışlarıyla sık sık alay ederdi.
2. Ahlak ve Erdem: Fielding ahlaki konuları ve erdemin önemini araştırdı. Erdemli karakterleri, günaha veya bencilliğe yenik düşenlerle karşılaştırdı. Yazıları sıklıkla kişinin eylemlerinin sonuçlarını vurguladı ve bireylerin yaşamlarında yaptıkları ahlaki seçimleri vurguladı.
3. Sınıf Yapısı ve Sosyal Eşitsizlik: Fielding, zamanının katı sınıf ayrımlarına ışık tutuyor. Zenginler ile alt sınıflar arasındaki eşitsizliklere ilişkin incelikli bir bakış açısı sunarak yoksulların içinde bulunduğu kötü duruma ve karşılaştıkları adaletsizliklere dikkat çekti.
4. Hukuk Sistemi: Eski bir avukat olarak Fielding, hukuk sistemi hakkında derin bir anlayışa sahipti. Özellikle alt sınıflara yönelik adaletsiz muameleyle ilgili olarak adalet sistemindeki verimsizlikleri, yolsuzlukları ve kusurları sık sık eleştirdi.
5. İnsan Doğası: Fielding, açgözlülük, hırs, aşk ve akıl ile tutku arasındaki mücadele gibi temaları keşfederek insan doğasının inceliklerini araştırdı. Karakterleri bir dizi insani duygu ve motivasyonu yansıtıyordu.
6. Macera ve Talihsizlik: Fielding'in romanları sıklıkla pikaresk unsurlar içeriyordu; karakterlerinin farklı sosyal çevrelerde gezinirken ve çeşitli zorluklarla karşılaşırken yaşadıkları maceraları ve talihsizlikleri anlatıyordu.
7. Kadın Bağımsızlığı ve Güçlendirilmesi: Zamanının toplumsal normlarıyla sınırlı olmasına rağmen Fielding, bazı kadın karakterlerini bağımsız ve becerikli bireyler olarak sunarak 18. yüzyılda kadınlara atfedilen geleneksel rollere meydan okudu.
8. Siyasi Yorum: Fielding'in çalışmalarında incelikli siyasi yorumlar bulunabilir. Bazen siyasi figürleri hicvetti, hükümet politikalarını eleştirdi ve sıradan vatandaşların yönetici elit yönetimindeki mücadelelerine dikkat çekti.
Henry Fielding, romanları aracılığıyla hikaye anlatımını sosyal yorum, espri, ironi ve gerçekçilikle birleştirerek 18. yüzyıl toplumunun karmaşıklıklarını ve insanlık durumunu etkili bir şekilde tasvir etti.