Durante Romantik dönemde besteciler, kornanın güzel tonundan, geniş dinamik aralığından ve duygu aktarma yeteneğinden yararlanarak kornayı daha belirgin bir şekilde öne çıkarmaya başladılar. Berlioz, Schumann ve Wagner, en etkileyici ve virtüöz korna parçalarından bazılarını yazanlar arasındaydı ve kornanın öneminin artmasına katkıda bulundu.
Romantik dönemde Fransız kornasını önemli kılan temel faktörlerden bazıları şunlardır:
1. Teknik Gelişmeler: Kornanın tasarımı ve yapısında yapılan yeni valfler ve ağızlıkların geliştirilmesi gibi iyileştirmeler, daha fazla esnekliğe, daha iyi tonlamaya ve daha geniş menzile olanak sağladı.
2. İfade ve Duygu: Kornanın sıcak ve yumuşak sesi, diğer enstrümanlarla iyi bir şekilde uyum sağlama yeteneğiyle birleştiğinde, onu Romantik müziğin karakteristik duygusal ve kişisel ifadelerini aktarmak için ideal hale getirdi.
3. Melodik ve Solist Roller: Romantik besteciler eserlerinde kornaya sıklıkla daha melodik ve solist roller vermişlerdir. Bu, Beethoven'ın Beşinci Senfonisi, Mendelssohn'un "Hebrides Uvertürü" ve Brahms'ın İkinci Senfonisi gibi eserlerde duyulabilir.
4. Orkestra Rengi: Kornanın benzersiz tınısı, orkestra paletine zenginlik ve renk kattı. Genellikle atmosferik etkiler yaratmak ve doğa duygusunu uyandırmak için kullanıldı.
5. Konsertant Çalışmalar: Pek çok besteci Fransız kornosuna özel konçertan eserleri yazarak onun virtüöz yeteneklerini sergiliyor. Dikkate değer örnekler arasında Mozart'ın 4 No'lu Korno Konçertosu ve Carl Maria von Weber'in Korno ve Orkestra Konçertosu sayılabilir.
6. Oda Müziği: Korno, Schubert'in "Octet" ve Brahms'ın Horn Trio'su gibi eserlerde yer alarak oda topluluklarının önde gelen bir üyesi haline geldi.
Özetle, Romantik dönem Fransız kornosunun tarihinde önemli bir dönüm noktası oldu ve onu önceki destekleyici rolünden öne çıkan ve ifade kabiliyetine sahip bir konuma yükseltti. Bestecilerin çabaları ve yeni performans tekniklerinin geliştirilmesi sayesinde korno, Romantik müzik ortamının hayati bir parçası haline geldi.