Dini inançlar
İntihar, "Öldürmeyeceksin" diyen Beşinci Emir'in ihlali olarak görülüyordu. İntiharın bireyin ruhunu tehlikeye atan bencil bir eylem olduğuna inanılıyordu. İntihar edenlerin cehenneme gidecekleri düşünülüyordu ve çoğu zaman Hıristiyan cenazesine izin verilmiyordu.
Yasal sonuçlar
İntihar da İngiliz ortak hukukuna göre bir suçtu. Bu bir tür kendini öldürme olarak kabul ediliyordu ve mülke el konulması ve kutsanmış olmayan bir yere gömülmesiyle cezalandırılıyordu. Bazı durumlarda, intihar eden kişinin cesedi kamuya açık incelemeye bile tabi tutuldu.
Sosyal damgalama
İntihar, dini ve hukuki sonuçlarının yanı sıra toplumsal bir damgayı da taşıyordu. Bu, bireyin ailesine ve topluma onursuzluk getiren utanç verici bir eylem olarak görülüyordu. İntihar etmeyi düşünenlerin cesareti çoğu zaman, eylemlerinin sosyal sonuçlarından korkan sevdikleri tarafından engelleniyordu.
İntihara yönelik olumsuz tutumlara rağmen , daha anlaşılır ve hatta haklı görüldüğü bazı durumlar vardı.
- Örneğin intihar bazen dayanılmaz acılardan veya onursuzluktan kaçmanın bir yolu olarak görülüyordu.
- Bazı durumlarda deli sayılan kişilerin intihar etmeleri de affediliyordu.
Genel olarak intihar, Elizabeth dönemi İngiltere'sinde genellikle bir günah, suç ve utanç verici bir eylem olarak görülüyordu. Ancak bunun daha anlaşılır ve hatta haklı görüldüğü bazı durumlar da vardı.