Tarihçiler genellikle Eksen Çağı'nı, MÖ 6. yüzyıl civarında dünyanın çeşitli bölgelerinde meydana gelen önemli entelektüel ve kültürel dönüşüm dönemi olarak adlandırırlar. Terim ilk kez Alman filozof Karl Jaspers tarafından "Tarihin Kökeni ve Amacı" (1949) adlı kitabında ortaya atıldı.
Öneminin Nedenleri:
1. Dini ve Felsefi Gelişmeler: Eksen Çağı boyunca yeni dini ve felsefi fikir ve uygulamalarda bir yükseliş yaşandı. Bu, Budizm, Konfüçyüsçülük, Hinduizm, Jainizm, Yahudilik, Taoizm ve Zerdüştlük gibi önemli dini geleneklerin ortaya çıkışını içeriyordu. Bu inanç sistemleri bireysel maneviyatı, etiği ve iç gözlemi vurguluyordu.
2. Bilimsel Gelişmeler: Bu çağ aynı zamanda matematik, astronomi, tıp ve mühendislik alanlarındaki katkılar da dahil olmak üzere önemli bilimsel gelişmelere de tanık oldu. Yazılı kayıtların gelişmesi ve okuryazarlığın yaygınlaşması bilgi ve fikirlerin yayılmasını kolaylaştırdı.
3. Kentleşme ve Siyasi Değişim: Eksen Çağı, kentleşmenin artması ve güçlü imparatorlukların ve şehir devletlerinin ortaya çıkışıyla damgasını vurdu. Bu değişiklikler siyasi yapılarda ve sosyal organizasyonda değişikliklere yol açtı.
4. Kültürel Değişim ve Etkileşim: Ticaret ve iletişimin artmasıyla birlikte dünyanın farklı bölgeleri kültürel alışveriş ve etkileşimler yaşadı. Bu, fikir ve uygulamaların harmanlanmasına ve kültürel çeşitliliğin daha da zenginleşmesine yol açtı.
5. Ahlaki ve Etik Düşünceler: Eksen Çağı, ahlaki ve etik değerler üzerine derin bir yansımayla karakterize edildi. Bu dönemde insan sorumluluğunu ve şefkatini vurgulayan etik sistemler ve davranış kuralları geliştirildi.
Genel olarak Eksen Çağı, insan uygarlığını bugüne kadar şekillendirmeye devam eden birçok kültürel, dini ve felsefi geleneğin temellerini atan dönüştürücü bir dönem olarak görülüyor.