Yaratıcı Özgürlük: Irving, yerleşik şöhreti tarafından kısıtlanmadan, eserlerini birbirinden ayırmak ve farklı yazı tarzlarını keşfetmek için takma adlar kullandı. Her takma ad, onun çeşitli edebi sesler ve türlerle deneyler yapmasına olanak sağladı. Farklı isimler kullanarak, okuyucunun kafasını karıştırmadan veya daha önceki yayınlarını gölgede bırakmadan, kendine özgü karakterler ve anlatı perspektifleri yaratma özgürlüğüne sahip oldu.
Anonimlik: Edebiyat kariyerinin ilk aşamalarında Irving, bir dereceye kadar anonimliği korumak için takma adlar seçti. Onun zamanında, yazarların, itibarlarını doğrudan bu eserlere bağlamadan, halkın tepkisini ölçmek için eserlerini isimsiz veya takma adla yayınlamaları alışılmadık bir durum değildi. Bu yaklaşım Irving'e okuyucunun tepkisini değerlendirme ve gerekirse edebi yaklaşımını değiştirme şansı verdi.
Irving'in kullandığı önemli takma adlardan bazıları Geoffrey Crayon, Jonathan Oldstyle, Launcelot Langstaff ve Diedrich Knickerbocker'dır. Her takma ad, onun ünlü yazarlık kariyeri boyunca belirli temaları, bakış açılarını ve anlatım tekniklerini keşfetmede bir amaca hizmet etti.