1. Atmosfer: Moriarty, hikayenin başından itibaren gizemli ve uğursuz bir atmosfer kuruyor. Yoğun ormanlarla çevrili, okyanus kenarındaki tenha bir sahil evinin ortamı, bir izolasyon hissi yaratıyor. Havanın "gri ve kara kara" olarak tanımlanması, önsezi ve gerginlik hissini artırıyor.
2. Karakterler: Yazarın karakterizasyonu da ruh haline katkıda bulunuyor. Ana karakter Cate, kişisel bir krizle ve hayatındaki tatminsizlik duygularıyla mücadele ediyor. Duygusal çalkantıları ve kırılganlığı okuyucuları ona ne olabileceği konusunda tedirgin ve endişeli hissettiriyor.
3. Öngörü: Potansiyel tehlikenin veya beklenmedik olayların ipuçları ve önceden haber verilmesi, gerilim ve korku duygusu yaratır. Moriarty, arka planda gizlenen gizemli figürler, tuhaf sesler ve açıklanamayan olaylar hakkında ince ipuçları içeriyor; bu da okuyucuları gergin tutuyor ve neler olabileceğini tahmin ediyor.
4. İlerleme Hızı: Moriarty, ruh halini yükseltmek için hikayenin temposunu kontrol ediyor. Gerginlik anları ile kısa sakinlik araları arasında geçiş yaparak beklenti ve huzursuzluk duygusu yaratıyor. Cate'in üç dileğinin beklenmedik ve rahatsız edici sonuçlara yol açmaya başlamasıyla artan gerilim, okuyucuların sonuç konusunda giderek daha fazla endişe duymasına neden oluyor.
5. Görüntüler: Canlı görüntüler ve açıklayıcı dil, ortamın ve karakterlerin duygularının canlı bir resmini çizmeye yardımcı olur. Yazar, hikayenin genel havasına katkıda bulunan izolasyon, kırılganlık ve belirsizlik duygularını uyandıran görüntüler kullanıyor.
6. Dil: Yazarın kelime seçimi ve cümle yapısı da dahil olmak üzere dil kullanımı hikayenin ruh halini yansıtıyor. Kısa, parçalı cümleler kopuk ve rahatsız edici bir ton yaratırken, mizahi dokunuşlar yoğun atmosferden uzaklaşma anları yaşatıyor.
Liane Moriarty, bu unsurları birleştirerek "Üç Dilek"te etkili bir şekilde rahatsız edici ve merak uyandırıcı bir ruh hali yaratıyor, okuyucuları hikayenin dünyasına çekiyor ve ortaya çıkan gizemli olayların ardındaki gerçeği keşfetme konusunda onları istekli kılıyor.