Ancak şiirin tonu, konuşmacının başlangıçtaki saygısı hayal kırıklığına ve hatta kırgınlığa dönüştüğünde hızla değişir. İlham perisini "kararsız" ve "zalim" olmakla suçluyor, "sadece canı istediğinde geldiğinden" yakınıyor ve kendisini boş ve terk edilmiş hissetmesine neden oluyor. İlham perisinin ele geçirilmesi zor ve kaprisli bir figür olarak tasviri, şairlerin yaratıcı süreçlerinde sıklıkla karşılaştıkları zorlukları ve belirsizlikleri yansıtıyor.
Konuşmacı, ilham perisini aramanın kendisine yüklediği fiziksel ve duygusal bedeli anlatmaya devam ediyor. Onun girişimlerine eşlik eden "uzun gece bekleyişlerinden" ve "başarısızlığın acı tadından" bahsediyor. Bu, yaratıcı sürecin sadece bir ilham meselesi olmadığını, aynı zamanda sıkı çalışmayı, disiplini ve hayal kırıklığına katlanma isteğini de içerdiğini gösteriyor.
Zorluklara rağmen, konuşmacı sonuçta şiire ve ilham perisine olan bağlılığını doğruluyor. Reddedilme ve bilinmezlikle yüzleşmek anlamına gelse bile "şarkı söyleyeceğini" belirtiyor çünkü şiirsel sesinin insan deneyimini anlama ve ifade etmede hayati bir araç olduğuna inanıyor. bu karar, konuşmacının şair olmanın zorluklarıyla yüzleştiğini ve yaratıcı yolculuğun hem sevinçlerini hem de denemelerini kucaklamaya istekli olduğunu gösteriyor.
Genel olarak, "İlham Perisine" şiirsel ilhamın doğasına ve şairler ile ilham perileri arasındaki karmaşık ilişkiye dair incelikli ve içe dönük bir araştırma sunuyor. Wright, karmaşık imgeler ve duygusal dürüstlük aracılığıyla, sanatsal yaratım arayışına eşlik eden özlemi, hayal kırıklığını ve derin bağlılığı yakalıyor.