Yaşam ve Kariyer
Hopkins, Stratford, Essex, İngiltere'de doğdu ve katı bir Anglikan ailesinde büyüdü. Küçük yaşlarda şiire olan yeteneğini gösterdi ve Oxford Üniversitesi'ne gitti; burada geleneksel Katolik ritüellerini ve inançlarını yeniden canlandırmaya çalışan bir grup Anglikan entelektüelden oluşan Oxford Hareketi'nin önde gelen isimlerinden biri haline geldi.
1866'da Hopkins, Roma Katolikliğine geçti ve ertesi yıl Cizvit tarikatına girdi. Sonraki 10 yılını rahip olarak çalışarak ve eğiterek geçirdi ve 1877'de rütbesi verildi.
Hopkins, bir rahip olarak İngiltere'nin çeşitli cemaatlerinde görev yaptı ve aynı zamanda University College Dublin'de ders verdi. Hayatı boyunca şiir yazmaya devam etti ancak yaşamı boyunca hiçbirini yayınlamadı.
Şiir
Hopkins'in şiiri, aliterasyon, asonans ve iç kafiye kullanımıyla karakterize edilir. Ayrıca serbest şiir denemeleri yaptı ve sıklıkla konuşmanın doğal vurgularına dayanan ölçülü bir kalıp olan yaylı ritmi kullandı.
Hopkins'in şiirleri genellikle dini temaları ele alır, ancak aynı zamanda doğa, aşk ve kayıp hakkında da yazmıştır. Çalışmaları duygu yoğunluğuyla tanınıyor ve sıklıkla insanın güzelliğe duyduğu arzu ile acı çekmenin gerçekliği arasındaki çatışmayı araştırıyor.
Eski
Hopkins, 1889'da 44 yaşındayken tifodan öldü. Şiirleri 1918'e kadar yayınlanmadı ve büyük bir şair olarak tanınmaya başlaması ancak 20. yüzyılda gerçekleşti. Bugün Viktorya döneminin en önemli şairlerinden biri olarak kabul ediliyor ve eserleri dünya çapında okunmaya ve incelenmeye devam ediyor.
İşte Hopkins'in en ünlü şiirlerinden bazıları:
* "Almanya'nın Batığı"
* "Tanrı'nın Büyüklüğü"
* "Alacalı Güzellik"
* "Yalıçapkınları alev alırken"
* "Rüzgâr Uçağı"
* "Tersine çevrilmiş"
* "Leş Konforu"
* "Felix Randal"
* "Hasat'ta Yaşasın"
* "Kurşun Yankı ve Altın Yankı"