Şiirin konuşmacısı, ölen çocuğa hitap ederek, onun ölümü karşısında yaşadığı şoku ve inanamamayı ifade ederek başlıyor:"Sen, en uzun yaşaması gereken sensin/bu kadar erken gittin." Çocuğun kahkahalarını, oyunlarını ve etraflarındakilere getirdikleri neşeyi hatırlarlar. Konuşmacı ayrıca çocuğun ölümünü önlemek için yapabilecekleri bir şey olup olmadığını merak ederek suçluluk ve pişmanlık duygusunu da ifade ediyor.
Şiir, kayıp temasını ve ölüm karşısında anlam arayışını araştırıyor. Konuşmacı, yaşamın geçici doğası ve ölümün kaçınılmazlığı üzerine düşünüyor. Çocuğun neden bu kadar çabuk ölmek zorunda kaldığını sorguluyorlar ve hayal kırıklığı ve umutsuzluk duygularını ifade ediyorlar.
Şiirin son dörtlüğü umut ve aşkınlığa dair bir bakış sunuyor. Konuşmacı, ölen çocuğun "yıldızların arasında" olduğunu hayal eder ve artık daha iyi bir yerde olduğu düşüncesiyle teselli bulur. Şiir, konuşmacının çocuğa veda etmesi ve öbür dünyada yeniden bir araya gelme umudunu ifade etmesiyle bir kabullenme ve teslimiyet duygusuyla sona erer.
"En Küçük Kardeşe Ağıt", bir çocuğun ölümüne eşlik eden derin acıyı ve kayıp duygusunu araştıran güçlü ve dokunaklı bir ağıttır. Şiir, yaşamın kırılganlığını ve ölümün kaçınılmazlığını yansıtırken, trajedi karşısında bir umut ve aşkınlık ışığı sunuyor.