İşte şiirin özeti:
Şiir Wilde'ın Ravenna'yı "mermer ve altından bir şehir" olarak tanımlamasıyla başlıyor ve şehrin "kulelerini ve kubbelerini" ve "kiliselerini ve saraylarını" övüyor. Daha sonra MS 493'te Vizigotlar tarafından yağmalanması ve ardından gelen düşüş de dahil olmak üzere şehrin tarihini anlatmaya devam ediyor.
Düşüşüne rağmen Wilde, Ravenna'yı hala güzel bir şehir olarak görüyor ve şehrin birçok kilisesine ve mozaiğine hayran kalıyor. Özellikle "sanat mucizesi" olarak tanımladığı San Vitale Kilisesi'ndeki mozaiklerden etkileniyor.
Wilde ayrıca yaşamın geçiciliği ve ölümün kaçınılmazlığı üzerine de düşünür. Ravenna şehri gibi hayattaki en güzel şeylerin bile eninde sonunda yok olacağını belirtiyor. Ancak sanatın zamanı ve ölümü aşabileceği gerçeğiyle de teselli buluyor.
Şiir, Wilde'ın kendi sanat eserlerinin kendisi öldükten sonra da uzun süre hatırlanacağı umudunu dile getirmesiyle sona erer. Şöyle yazıyor:"Eserlerimi meçhul yıllara,/Ben gittikten sonra onları görecek gözlere bırakıyorum."
"Ravenna", Ravenna şehrini ve sanatın gücünü öven güzel ve dokunaklı bir şiirdir.