Bir ağaç zarif bir iz ile dimdik ayakta duruyor,
Onun silüeti, çıplak bir tuval,
Akşam havasına karşı kazınmış.
Dalları gökyüzüne uzanan,
Yüksekte tutulan kollar gibi, ah, nasıl da yarışıyorlar
Yapraklardan oluşan bir taç, averdant yeşil,
Doğanın parlaklığının sırları açığa çıkıyor.
Güçlü ve sağlam bir sütun olan gövdesi,
Antik masallar her yerde yankılanırken,
Öz odununun çekirdeğinin derinliklerinde,
Bilgelik hikayelerinin fısıltıları deposu.
Aşağıda kökler uzar ve yayılır,
Umutları demirleyen, hikayeleri dökülen,
Görünmez damarlar açıyorlar topraktan,
Doğanın senfonisinde sesleri karışıyor.
Ah, ağaç! Görünürde görkemli form,
Mehtaplı gecede hazırlanmış heykel,
Sen ayaktasın, kararlı ve cesur bir sembolsün,
Hayatın destansı kalıbının bir harikası.