Kevin Halligan'ın "Sonra" şiiri keder ve kaybın keşfidir. Şiir, konuşmacının yıkıcı bir fırtınanın sonrasını gözlemlemesiyle başlar ve bu yıkımı sevilen birinin ölümünün neden olduğu duygusal yıkımla karşılaştırır.
Şiirin güçlü yönlerinden biri, kederin ve kaybın yoğunluğunu aktarmak için imgelerin kullanılmasıdır. Halligan, fırtınayı, konuşmacının "kalbini" "ezen" ve "rüyalarını" "süpüren" bir "üzüntü dalgası" olarak tanımlamak için mecazi bir dil kullanıyor. Konuşmacı fırtınayı "ısıran dişlere" ve "tırmalayan pençelere" sahip olarak tanımladığından, kişileştirmenin kullanılması şiirin duygusal etkisine de katkıda bulunur.
Şiirin bir diğer dikkate değer özelliği, konuşmacının kederinin devam eden ve amansız doğasını vurgulamak için tekrarların kullanılmasıdır. "Fırtınadan sonra" ifadesi şiir boyunca tekrarlanarak bir döngüsellik duygusu yaratılıyor ve konuşmacının bir acı döngüsüne hapsolduğu ima ediliyor. Bu tekrar aynı zamanda şiirin ritmine de katkıda bulunarak bir aciliyet duygusu ve duygusal yoğunluk yaratır.
Ancak bazı okuyucular şiirin metafor ve sembolizme olan bağımlılığını aşırı bulabilirler çünkü bu, konuşmacının deneyiminin duygusal derinliğini kavramayı zorlaştırabilir. Ayrıca şiir, kayıpla ilişkili belirli duyguların ve anıların daha fazla geliştirilmesinden ve keşfedilmesinden faydalanabilirdi.
Genel olarak, "Sonra", ezici keder ve kayıp duygularını canlı görüntüler ve tekrarlayan dil aracılığıyla etkili bir şekilde aktaran iyi hazırlanmış bir şiirdir. Okuyucunun metaforik dille tam olarak ilgilenmesi biraz çaba gerektirse de şiir sonuçta kaybın derin etkisine dair dokunaklı bir araştırma sunuyor.