Büyü ve Dönüşüm :Collins bir şiirin sıradan dili aşan büyülü bir niteliğe sahip olması gerektiğini öne sürüyor. Şiir okuyucuyu merak ve yaratıcı dönüşüm alanına taşımalı, dünyayı yeni ve beklenmedik şekillerde görmesine olanak sağlamalıdır.
Görüntü ve Duyusal Deneyim: Şair, canlı imgelerin ve duyusal deneyimleri kelimelerle uyandırabilme yeteneğinin önemini vurguluyor. Şiir beş duyuyu da harekete geçirmeli ve zengin ve canlı bir duygu dokusu yaratmalı, okuyucuyu şiirsel deneyimin tam kalbine çekmelidir.
Duygu ve Katarsis: Collins şiirin duygusal etkisini vurguluyor. Bir şiir okuyucunun duygularıyla derinden yankılanmalı, sevinç, üzüntü, umut veya özlem duygularını uyandırmalıdır. Şiir, okuyucuların kendi iç dünyalarını hissetmelerine, salıvermelerine ve onlarla bağlantı kurmalarına olanak tanıyan rahatlatıcı bir deneyim sağlamalıdır.
Sürpriz ve Keşif :Şiir, beklenmedik dönüm noktaları, paradokslar veya içgörü anları sunarak okuyucuları şaşırtmalı ve memnun etmelidir. Önyargılara meydan okumalı ve daha derin düşünceyi teşvik etmeli, okuyucuların yeni bakış açıları ve anlayışlar keşfetmesine yol açmalıdır.
Erişilebilirlik ve Evrensellik: Şiir belirsiz referanslardan veya karmaşık görüntülerden yararlanabilse de Collins, şiirin geniş bir okuyucu kitlesi için erişilebilir kalması gerektiğini savunuyor. Şiir evrensel temaları iletmeli ve insanlığın durumunu kültürel ve entelektüel engelleri aşacak şekilde konuşmalıdır.
Dil Kutlaması: Şiirin kendisi dilin güzelliğini ve gücünü övüyor. Collins, kelimeleri büyüler yapabilen ve gerçekleri çağrıştırabilen büyülü araçlar olarak tasvir ediyor. Şiir bize dilin dönüştürücü potansiyelini ve dünyaya dair algılarımızı şekillendirme yeteneğini hatırlatır.
Sonuç olarak, "Önce Bir Şiir Büyülü Olmalı" şiirin dönüştürücü gücüne saygı duruşunda bulunuyor ve şiirsel biçimin büyüleyici ve çok yönlü doğasına bir bakış sunarak şiirin insan deneyimindeki merkezi rolünü öne sürüyor.