Whitman'ın şiiri genellikle Rocky Dağları'nın ihtişamından tek bir çiçeğin narin güzelliğine kadar doğal dünyanın hayranlık uyandıran tasvirleriyle doludur. Ayrıca doğanın ruhsal bir ilham kaynağı olduğuna inanıyordu ve sık sık doğal dünyanın bizi kendimizden daha büyük bir şeye nasıl bağlayabileceği hakkında yazılar yazıyordu.
Dickinson ayrıca doğada teselli ve ilham buldu ve şiirleri genellikle bahçesini ziyaret eden sinek kuşlarından gece gökyüzünün uçsuz bucaksız genişliğine kadar etrafındaki doğal dünyanın canlı ve ayrıntılı tasvirlerini içerir. Ayrıca doğanın kendi iç yaşamlarımızı nasıl yansıtabileceği hakkında da yazdı ve doğayı sıklıkla insan duygularının bir metaforu olarak kullandı.
Whitman ve Dickinson sadece büyük şairler değil aynı zamanda doğal dünyanın keskin gözlemcileriydi. Doğaya olan sevgileri şiirlerinde de parlıyor ve her ikisinin de etraflarındaki dünyanın güzelliğinden büyük bir neşe ve ilham buldukları açık.