Konuşmacı denizi "sakin, derin" ve "ışık dolu" olarak tanımlıyor ve bu görüntüler denizin huzur ve sükunet kaynağı olduğunu gösteriyor. Konuşmacı, kıyıya vuran dalgaların sesinde de rahatlık buluyor ve bunu "ciddi bir ses" olarak tanımlıyor. Konuşmacı, denizin her zaman orada olması ve kendisi gittikten sonra da varlığını sürdürecek olmasıyla teselli bulur.
Deniz aynı zamanda gücün ve kuvvetin simgesidir. Konuşmacı, denizin "sert ve fırtınalı" olabileceğini, "yükselip alçalabileceğini" belirtiyor ve bu görüntüler, denizin dikkate alınması gereken bir güç olduğunu gösteriyor. Ancak konuşmacı aynı zamanda denizin nihayetinde hayırsever olması ve eninde sonunda sakin ve huzurlu durumuna geri döneceği gerçeğiyle de teselli buluyor.
Deniz, "Kır, Kır, Kır"da rahatlık konuşmacısı için yararlı bir simgedir çünkü doğanın hem güzelliğini hem de gücünü temsil eder ve konuşmacı bu iki açıdan da teselli bulur. Deniz aynı zamanda sonsuzluğun ve sürekliliğin sembolüdür ve konuşmacıya keder karşısında rahatlık ve umut duygusu sağlar.