1. Bireye Odaklanma :
Romantizm bireysel deneyim ve hayal gücünün önemini vurguladı.
* "Ozymandias" yalnız bir figürü, isimsiz bir gezginin, bir heykelin ufalanan kalıntılarıyla karşılaşmasını anlatmasını konu alıyor.
2. Muhteşem ve hayranlık :
Romantikler, çoğunlukla doğanın ihtişamından veya ezici güçlerinden ilham alan, yoğun duyguları uyandıran deneyimlere ilgi duyuyorlardı.
* Doğa, insan egemenliğinin kalıntılarını geri alırken, anlatılan uçsuz bucaksız çöl ve büyük ama parçalanmış heykel, bir yücelik duygusu yaratıyor.
3. Doğanın Kalıcı Varlığı :
Romantikler, insan çabalarıyla karşılaştırıldığında doğanın gücüne ve kalıcılığına saygı duyuyorlardı.
* "Ozymandias", doğanın Ozymandias imparatorluğunun izlerini acımasızca aşındırması nedeniyle gücün ve ihtişamın geçici doğasını aktarıyor.
4. İktidar ve Kibrin Eleştirisi :
Romantik şairler sıklıkla toplumsal kusurları eleştirdiler ve insan özgürlüğünü baskılayan veya doğal uyumu ihlal eden otoriteye meydan okudular.
* Şiir, ölümsüz şöhret peşinde koşanların kibrini ve kendini beğenmişliğini hicvediyor ve zamanın amansız geçişi karşısında insan fetihlerinin yararsızlığını vurguluyor.
5. Görsellerin ve Sembolizmin Kullanımı :
Zengin şiirsel imgeler ve sembolik dil, romantik şiirin ayırt edici özellikleriydi.
* "Ozymandias" canlı görüntülerle doludur - parçalanmış yüz, yalnız ve düz kumlar" - şiirin düşmüş gurur ve çürümenin sembolik tasvirini yoğunlaştırmaktadır.
6. Parçalanma ve Kalıntılar :
Romantiklerin geçmiş ihtişamların kalıntılarına duyduğu hayranlık, Shelley'nin yıkık heykeli ele alışında kendini gösteriyor; daha geniş anlatılara işaret eden bir parça.
"Ozymandias" Romantik Çağın temel yönlerini özetliyor, bireyciliği, gücün eleştirisini, doğanın kutlanmasını ve iç gözlemi vurguluyor ve nihayetinde sanatın ve şiirin zamanın aşınmasına karşı kalıcı gücünü vurguluyor