Bir LP'deki oluk modülasyonu tipik olarak sürekli bir spiral desen biçimindedir, en dış kenardan başlar ve yavaş yavaş plağın merkezine doğru içeri doğru hareket eder. Bu olukların değişen genişliği ve derinliği, ses dalgalarındaki değişiklikleri temsil eder ve bir döner tablanın iğnesi (stylus) bu oyukları takip ettiğinde kaydedilen müziğin yeniden üretilmesine olanak tanır.
Olukların spesifik şekli ve özellikleri kayıt işlemine göre belirlenir. Tipik olarak oluklar, torna adı verilen özel bir gravür makinesi kullanılarak ana cila diskinde "kesilir". Oluk duvarlarındaki değişiklikler ses sinyalindeki dalgalanmalara karşılık gelir, müzik içeriğini yakalar ve onu kayıtta fiziksel dalgalanmalar olarak korur.
Plak bir döner tablada oynatıldığında, kartuşun kalemi oluk modülasyonlarını okur ve bunları tekrar elektrik sinyallerine dönüştürür. Bu sinyaller daha sonra güçlendirilir ve hoparlörler aracılığıyla çalınarak kaydedilen ses yeniden oluşturulur.
Bir LP'deki müziğin bölümlerine atıfta bulunurken "groove" terimi genellikle "parça" ile birbirinin yerine kullanılır. Her oluk, kayıttaki belirli bir bölümü veya şarkıyı temsil eder. Döner tabla, müziğin istenen bölümünü çalmak için oluk boyunca farklı konumlara hareket ettirilebilir.
Genel olarak, bir LP'deki oluk, ses bilgilerinin saklanması ve çalınması için fiziksel bir ortam görevi görerek dinleyicilerin, vinil kayıtların sağladığı analog formatta kayıtlı müziğin keyfini çıkarmasına olanak tanır.