1. Satış Konuşması: Pitch, ses dalgalarının frekansına göre belirlenen bir sesin yüksekliğini veya alçaklığını ifade eder. Genellikle notalar kullanılarak bir müzik kadrosunda temsil edilir; burada daha yüksek perdeler, kadronun daha yukarısına yerleştirilen notalarla ve daha düşük perdeler, daha aşağı yerleştirilen notalarla temsil edilir.
2. Melodi: Melodi, müzikal bir cümleyi, satırı veya fikri oluşturan notaların dizisidir. Müziğin en kolay hatırlanan ve çoğunlukla bir enstrüman veya ses tarafından söylenen veya çalınan kısmıdır.
3. Uyum: Armoni, aynı anda çalınan birden fazla perdenin veya notanın kombinasyonunu ifade eder. Daha zengin, daha dolgun bir ses yaratır ve melodinin desteklenmesine ve geliştirilmesine yardımcı olur. Birlikte çalınan nota grupları olan akorlar uyumun temel bir yönüdür.
4. Ritim: Ritim, müzikteki vuruşların ve dinlenmelerin düzenidir. Notaların süresini, aksanlarını ve gruplandırılmasını içerir ve müziğe hareket ve nabız hissi verir. Ritim basit ya da karmaşık olabilir ve çoğu zaman bir müzik parçasının temelini oluşturur.
5. Tempo: Tempo, bir müzik parçasının çalınma hızını ifade eder. Genellikle "allegro" (hızlı), "andante" (orta) veya "largo" (yavaş) gibi belirli bir işaretle gösterilir. Tempo, bir müzik parçasının genel ruh halini ve karakterini etkileyebilir.
6. Dinamikler: Dinamikler, müzikteki ses veya ses yüksekliğindeki değişiklikleri ifade eder. Bunlar, "forte" (yüksek), "piyano" (yumuşak) veya "crescendo" (daha yüksek sesle) ve "decrescendo" (daha yumuşak) gibi müzikal sembollerle gösterilir. Dinamikler kontrast oluşturmak, ifadeleri şekillendirmek ve müziğe anlamlılık katmak için kullanılabilir.
7. Tını: Tını, farklı sesleri veya enstrümanları ayırt etmemizi sağlayan, bir sesin benzersiz kalitesi veya "rengidir". Sesteki mevcut tonlara ve harmoniklere bağlıdır ve enstrümanın yapısı, malzemeleri ve çalma tekniği gibi faktörlerden etkilenir.
8. Doku: Doku, bir müzik parçasının genel sesini ve yoğunluğunu ifade eder. Çalan seslerin veya enstrümanların sayısına, bunların birleştirilme şekline ve notalar arasındaki boşluğa göre belirlenir. Doku, kalın, ince, dolu, seyrek, homofonik (eşlikli bir ana melodi) veya polifonik (çoklu bağımsız melodiler) olarak tanımlanabilir.
9. Form: Müzikal form, bir müzik parçasının yapısal organizasyonunu ifade eder. Giriş, ayet, koro, köprü ve koda gibi bölümlerin düzenlenmesini içerir. Form, müzikal kompozisyona tutarlılık, birlik ve denge duygusu sağlar.
10. İfade: İfade, bir müzik parçasının amaçlanan duygularını, ruh hallerini ve hislerini iletmek için birlikte çalışan tüm müzikal unsurları kapsar. Bir müzik parçasını hayata geçirmek için müzisyenlerin yaptığı yorumlama ve performans seçimlerini içerir.