1. Erik Satie: Müzikal kompozisyona alışılmadık yaklaşımı nedeniyle sıklıkla deneysel müziğin öncülerinden biri olarak kabul edilir. 1893 tarihli "Vexations" adlı eseri, geleneksel biçim ve yapı kavramlarını sorgulayan, farklı armonilerle 840 kez tekrarlanan tek bir müzik cümlesinden oluşuyordu.
2. Arnold Schoenberg: Atonalite ve on iki ton tekniğini geliştirmesiyle erken dönem deneysel müzikte kritik bir rol oynadı. Bu teknikler, müzik kompozisyonunda yerleşik normlara meydan okuyarak geleneksel armonik uygulamalardan koptu.
3. John Cage: Cage, İkinci Dünya Savaşı sonrası dönemde deneysel müzikte öne çıkan bir figür olarak ortaya çıktı. Belirsizlik, sessizlik ve bulunmuş nesneleri kullanması, "müzik" olarak kabul edilebilecek şeyin sınırlarını genişletti. Dikkate değer eserleri arasında 4'33" (1952) ve Değişikliklerin Müziği (1951) yer alır.
4. Karlheinz Stockhausen: Stockhausen, elektronik müzik ve beton müzik alanındaki araştırmalarıyla tanınan oldukça etkili bir Alman besteciydi. "Gesang der Jünglinge" (1955-56) ve "Kontakte" (1959-60) gibi eserleri elektronik ve enstrümantal seslerin yeni kombinasyonlarını sergiliyordu.
5. Terry Riley: Riley, 1960'larda Amerikan deneysel müziğinin önde gelen isimlerinden biri olarak ortaya çıktı. "In C" (1964) ve "A Rainbow in Curved Air" (1968) gibi eserlerinde minimalizm ve tekrarlayan desenleri kullanması, sonraki nesil müzisyenler üzerinde derin bir etki yarattı.
Deneysel müzik, gürültü, doğaçlama ve multimedya unsurlarını birleştirerek 20. yüzyıl boyunca gelişmeye devam etti. Deneysel teknikler ve felsefeler aynı zamanda popüler müzik türlerine de girerek modern müziğin kapsamını ve çeşitliliğini genişletti.