1. Şehirleşme ve Sanayileşme: Kentleşme ve sanayileşme süreci geleneksel yaşam tarzlarının, değerlerin ve geleneklerin aşınmasına yol açmaktadır. İnsanlar kırsal alanlardan kent merkezlerine göç ettikçe genellikle kent kültürüne daha uygun yeni yaşam tarzlarını benimsiyorlar. Modern teknolojilerin ve endüstrilerin devreye girmesi aynı zamanda geleneksel üretim ve tüketim yöntemlerini de bozarak halk kültürünü zayıflatabilir.
2. Küreselleşme ve Homojenleşme: Ulaşım ve iletişimdeki ilerlemelerin kolaylaştırdığı küreselleşme, dünya çapında kültürlerin birbirine bağlılığının artmasına yol açmıştır. Bu, yerel halk geleneklerini gölgede bırakabilecek ve aşındırabilecek bazı baskın kültürel uygulamaların ve ürünlerin yayılmasıyla sonuçlanmıştır. Sonuç olarak, birçok halk kültürü ifadesi homojenleşme veya standartlaşma riskiyle karşı karşıyadır.
3. Ticarileştirme ve Turizm: Halk kültürünün turizm amaçlı metalaştırılması özgünlüğünün kaybolmasına yol açabilmektedir. Geleneksel uygulamalar, ritüeller ve el sanatları turistlerin beklentilerini karşılayacak şekilde uyarlanabilir veya basitleştirilebilir, bu da kültürün çarpık bir temsiliyle sonuçlanabilir. Dahası, turist akını yerel kaynakları zorlayabilir ve geleneksel yaşam tarzlarını bozabilir, bu da halk kültürünün gelişmesini zorlaştırabilir.
4. Hızlı Ekonomik ve Sosyal Değişim: Yeni teknolojilerin benimsenmesi gibi hızlı ekonomik ve sosyal dönüşümler, halk kültürünün var olduğu koşulları hızla değiştirebilir. Örneğin, internete ve sosyal medyaya erişimin artması, küreselleşmiş kültürel içerik ve uygulamaların yayılmasını teşvik edebilir ve potansiyel olarak geleneksel halk ifadelerini marjinalleştirebilir.
5. Geleneksel Bilgi ve Becerilerin Kaybı: Geleneksel bilgi ve beceriler genellikle ailelerde ve topluluklarda yaygın eğitim yoluyla nesilden nesile aktarılır. Ancak yaşlı nesiller öldükçe ve genç nesiller kentlere göç ettikçe bu bilgi ve beceriler kaybolabiliyor. Geleneksel çıraklık sistemlerinin çöküşü ve geleneksel mesleklere olan ilginin kaybolması da halk kültürünün aşınmasına katkıda bulunmaktadır.
6. Devlet Politikaları ve Düzenlemeleri: Hükümet politikaları ve düzenlemelerinin halk kültürü üzerinde önemli bir etkisi olabilir. Bazı politikalar, belirli geleneksel geleneklerin veya kültürel ifadelerin uygulanmasını doğrudan veya dolaylı olarak kısıtlayabilir veya caydırabilir. Örneğin, belirli dini ritüellere karşı yasalar veya dil politikalarının uygulanması, halk kültürünün aktarımını ve korunmasını sınırlayabilir.
7. Eğitim Sistemleri: Eğitim sistemleri genellikle baskın kültürel değerlere öncelik verir ve yerel halk geleneklerinin öğretilmesini ihmal edebilir. Bu gözetim, genç nesiller arasında halk kültürünün takdir edilmemesine ve anlaşılmamasına yol açabilir.
8. Dil Kaybı: Birçok halk kültürü uygulaması belirli dillerle yakından bağlantılıdır. Bir dil kaybolduğunda veya ötekileştirildiğinde, onunla ilişkili kültürel ifadeler de risk altındadır. Dil kaybı, belirli bir dilin bir bölgede hakim olması veya insanların geleneksel bölgelerden uzaklaşması gibi çeşitli faktörlerden kaynaklanabilir.
9. Ayrımcılık ve Ötekileştirme: Halk kültürü, ana akım toplumdan ayrımcılıkla ve dışlanmayla karşı karşıya kalabilir. Bu, önyargı, stereotipler veya geleneksel uygulamaların değersizleştirilmesi gibi çeşitli biçimlerde ortaya çıkabilir. Ötekileştirme, halk kültürünün nesiller arasında aktarımını engelleyebilir ve azınlık gruplarının kültürel kimliğini zayıflatabilir.
Bu tehditlerin üstesinden gelmek, hükümetlerin, kültür kurumlarının, eğitimcilerin ve toplulukların halk kültürünü belgelemek ve korumak, değerini ve önemini tanıtmak ve değişen sosyal ve ekonomik koşullar karşısında uygulamasını teşvik etmek için ortak çaba göstermesini gerektirir.