* Dinamikler standartlaştırılmamıştı. Besteciler partisyonda sıklıkla dinamik işaretler belirlerdi, ancak bu işaretler her zaman tutarlı değildi. Örneğin, "forte" terimi bir besteci için diğerine göre farklı bir anlama gelebilir.
* Dinamikler genellikle kontrast oluşturmak için kullanıldı. Barok besteciler dramatik etkiler yaratmak için sıklıkla dinamiklerdeki ani değişiklikleri kullanırlardı. Örneğin, bir parça yumuşak bir şekilde başlayıp aniden yüksek sesle başlayabilir veya tam tersi olabilir.
* Müzikteki önemli anları vurgulamak için dinamikler de kullanıldı. Örneğin, bir besteci doruğa giden gerilimi oluşturmak için kreşendo kullanabilir.
Klasik Dönem (1750-1820)
* Dinamikler standartlaştırıldı. Klasik döneme gelindiğinde, farklı dinamik işaretlerin ne anlama geldiği konusunda genel bir fikir birliği vardı. Örneğin, "forte" artık "gürültülü", "piyano" "yumuşak" anlamına geliyordu vb.
* Dinamikler daha ustaca kullanıldı. Klasik besteciler müziklerinde denge ve akış duygusu yaratmak için dinamikleri kullandılar. Dinamiklerdeki ani değişikliklerden kaçındılar ve bunun yerine drama duygusu yaratmak için kademeli olarak artan ve azalanları kullandılar.
* Birlik duygusu yaratmak için dinamiklerden de yararlanıldı. Klasik besteciler müziklerinin farklı bölümlerini bir araya getirmek için sıklıkla dinamikleri kullanırlardı. Örneğin, bir sonat bölümünün iki yarısını birbirine bağlamak için kreşendo kullanabilirler.
Genel olarak Barok dönemde dinamiğin kullanımı daha spontane ve öngörülemezken, Klasik dönemde dinamiğin kullanımı daha kontrollü ve rafineydi.