Fado müziği, melankolik ve dokunaklı karakteri ve öncelikle Portekiz gitarı ve viyola de fado ile fadista olarak bilinen vokalistlerin duygulu şarkılarıyla karakterize edilen kendine özgü müzik yapısıyla bilinir. Fado'nun müzikal kökleri, Lizbon'un kentsel, işçi sınıfı mahallelerine, özellikle de Afrika, Avrupa ve geleneksel Portekiz müziği etkilerinin birleştiği Mouraria bölgesine kadar uzanabilir.
İşte Fado'yu şekillendiren müzikal etkilerin bir dökümü:
Afrika Etkileri: Fado müziği, özellikle en eski biçimleriyle, başta Angola, Gine-Bissau ve eski Portekiz kolonileri olan Mozambik olmak üzere Afrika ritimlerini ve müzik kalıplarını içeriyordu. Portekiz gitarında sıklıkla çalınan senkoplu bir desene sahip "luanda" ritmi dikkate değer bir örnektir.
Avrupa Etkileri: Fado müziği ayrıca Batı klasik müziğinin armonik yapısı ve melodik hatları, Portekiz halk şarkıları ve hatta zamanın kentsel popüler müzik tarzları gibi Avrupa müzik unsurlarını da özümsedi.
Arapça Etkiler: Fado üzerinde Arap etkileri olduğunu öne süren bazı teoriler olsa da, özellikle İber Yarımadası'nda Mağribi lavtanın tanıtılması yoluyla, bu etkilerin önemli olduğu veya türde doğrudan izlenebileceği düşünülmemektedir.
Armoniler: Fado'daki armoniler öncelikle melankolik melodilere, küçük notalara ve etkileyici şarkı söyleme tekniklerine odaklanan Portekiz müzik geleneklerinden türetilmiştir.
Fado müziğinin farklı müzikal kökleri olsa da, Brezilya, Afrika ve Arap etkilerinin hakim olduğu iddiası müzik tarihçileri ve müzikologlar tarafından tam olarak desteklenmiyor. Fado'nun müzikal özü, Portekiz kültürüne ve tarihine derinden kök salmıştır ve özlemin, kaderin ve dayanıklılığın benzersiz ifadesi, onu Portekiz müziğinin ve kültürel kimliğinin dünya çapında tanınan bir sembolü haline getirmiştir.