Kültürel ve toplumsal normlar: Tarih boyunca müzik kompozisyonu büyük ölçüde erkek mesleği olarak kabul edildi ve kadınlar genellikle resmi müzik eğitiminden ve çalışmalarını sergileme fırsatlarından dışlandı.
Tanınma eksikliği: Kadınlar müzik bestelediğinde bile onların katkıları sıklıkla göz ardı ediliyor veya erkek bestecilere atfediliyor. Müzik endüstrisinde önyargılarla ve ayrımcılıkla karşı karşıya kaldılar ve erkek meslektaşlarına kıyasla daha az tanınma ve başarı şansına sahip oldular.
Eğitim ve performanstaki engeller: Kadınların müzik eğitimi, öğretimi ve mentorluğa sınırlı erişimi vardı, bu da onların becerilerini geliştirme ve besteci olarak şöhret kazanma yeteneklerini engelliyordu.
Erkek egemen müzik kurum ve kuruluşları: Müzik endüstrisi ve klasik müzik dünyası ağırlıklı olarak erkek egemendi; orkestralar, operalar ve yayın şirketleri erkekler tarafından yönetiliyordu. Bu, kadın bestecilerin müziklerini icra etmesini veya yayınlamasını zorlaştırdı.
Performans uygulamaları: Birçok tarihsel dönemde kadınların belirli enstrümanları çalmaları veya halka açık performanslara katılmaları engellendi veya kısıtlandı. Bu durum onların görünürlüğünü ve besteci olarak tanınma fırsatlarını daha da sınırladı.
Cinsiyet rolleri ve beklentiler: Toplumsal cinsiyet rolleri, kadınların ev içi görevlere ve aile sorumluluklarına odaklanmasını ve profesyonel müzik kariyerine daha az zaman ve alan bırakmasını bekliyordu.
Müzik kompozisyonundaki bu erkek egemenliği modelinin mutlak olmadığını ve zaman içinde geliştiğini belirtmek önemlidir. Bu faktörler erkek bestecilerin tarihsel olarak öne çıkmasına katkıda bulunurken, tarih boyunca müzik alanına önemli katkılarda bulunan birçok yetenekli ve başarılı kadın besteci de olmuştur. Son yıllarda cinsiyet dengesizliğini düzeltmek ve kadın bestecilerin başarılarını takdir etmek için çaba sarfedildi, bu da onların çalışmalarının görünürlüğünün ve tanınmasının artmasına yol açtı.