Eşlik: Orkestra soliste eşlik ederek solistin sesinin veya enstrümanının ön plana çıkmasını sağlar. Orkestra solistin liderliğini takip ederek solistin performansını destekler ve tamamlar.
İşaretleri çalma: Orkestra tipik olarak solistin bölümlerine girip çıkan ipuçlarını veya ara bölümleri çalar. Bu ipuçları solistin performansı ile orkestral bölümler arasında sorunsuz geçiş yapılmasına yardımcı olur.
Dinamik kontrol: Orkestra, dinamiklerini solistin ifadesine uyacak şekilde ayarlar. Örneğin solist yumuşak bir pasaj çalıyorsa orkestra kontrast etkisi yaratmak için ses seviyesini azaltacaktır. Tersine, solist yüksek sesli bir bölüm çalıyorsa orkestra, müziğin genel yoğunluğunu artırmak için daha yüksek sesle çalabilir.
Sesi dengelemek: Orkestra üyeleri kendi seslerini solistin performansıyla dengelemelidir. Yeterli desteği sağlamaya devam ederken solisti aşırı güçlendirmekten kaçınmalıdırlar. Bu, dinamiklere, ifadeye ve ifadelere dikkatli bir şekilde dikkat edilmesini gerektirir.
Toplulukla çalma: Orkestra, çalımlarını azaltmasına rağmen hâlâ topluluk uyumunu ve birliğini koruyor. Orkestra üyeleri birbirlerini dinlemeli ve çalımlarını solistle uyumlu bir şekilde uyum sağlayacak şekilde ayarlamalıdır.
Orkestra şefini takip etmek: Şef, solo performans sırasında orkestranın koordinasyonunda çok önemli bir rol oynar. Orkestra şefi, orkestraya ne zaman girip çıkacağı konusunda ipuçları vererek orkestranın solistle senkronize olmasını sağlar.