1. Adanmışlık İfadesi :Şarkı söylemek keşişlerin bağlılıklarını ifade etmelerinin ve İlahi olanla bağlantı kurmalarının bir yoludur. Duaları okumak, onların kalplerini ve zihinlerini tamamen ibadetle meşgul etmelerini sağlar.
2. Düşünce ve Duygunun Senkronizasyonu :Şarkı söylemek, keşişlerin düşüncelerini ve duygularını okudukları dualarla koordine etmelerine yardımcı olur. Bu senkronizasyon ruhsal odaklanmalarını geliştirir ve daha derin bir dua deneyimini kolaylaştırır.
3. Kutsal Atmosfer :İlahi söyleyen keşişlerin sesleri, manastırda veya ibadet alanında saygılı ve düşünceli bir atmosfer yaratır. Bu elverişli ortam keşişlerin duasını ve bağlılığını destekler.
4. Ayin Geleneği :Pek çok dini geleneğin, müzik ve şarkı söylemeyi ritüellerinin ve dualarının ayrılmaz bir parçası olarak kullanma konusunda uzun bir geçmişi vardır. Rahipler bu geleneklere bağlı kalarak bunları nesillere aktarırlar.
5. Rezonans ve Titreşimler :Şarkı söyleme eylemi, beden ve zihin üzerinde fiziksel etkilere sahip olabilen ve potansiyel olarak keşişlerin dua sırasındaki ruhsal deneyimlerini artıran titreşimler üretir.
6. Topluluk Bağları :Birlikte şarkı söylemek keşişler arasındaki bağları güçlendirir, manastır topluluklarında birlik ve kardeşlik duygusunu geliştirir.
7. Kültürel Koruma :Dini ilahiler ve dualar söylemek, kültürel mirasın ve dini öğretilerin zaman içinde aktarımının korunmasına yardımcı olur.
8. Katartik Salınım :Rahipler için ilahi söylemek, rahatlatıcı bir rahatlama işlevi görebilir ve onların hem neşeli hem de kederli duygularını ruhsal açıdan canlandırıcı bir şekilde ifade etmelerine olanak tanır.
9. Aşkınlık :Dua dolu şarkı söylemek, keşişlerin ilahi olanla derin bir bağ kurduğunu ve bireysel kimliklerinin aşıldığını hissettiği aşkınlık anlarına yol açabilir.
10. Manevi Disiplin :Şarkı söylemek genellikle keşişlerin dua hayatlarında öz kontrol, odaklanma ve azim geliştirmelerine yardımcı olan bir manevi disiplin biçimi olarak kabul edilir.