1. Temel Kristal Setleri:Spektrumun alt ucunda basit ve nispeten uygun fiyatlı kristal setleri vardı. Bu setler harici güce ihtiyaç duymuyordu ve bunun yerine radyo dalgalarını sese dönüştürmek için bir kristal kullanıyordu. Kristal setler giriş seviyesi seçenekler arasında popülerdi ve birkaç dolar gibi düşük bir fiyata satın alınabiliyordu.
2. Tüp Alıcıları (Pil veya Elektrikle Çalışan):"Tüp alıcıları" adı verilen daha gelişmiş radyolar, radyo sinyallerini güçlendirmek ve yeniden üretmek için vakum tüpleri kullanıyordu. Bu alıcılar kristal setlerden daha pahalıydı ancak daha iyi ses kalitesi sağlıyordu. Pille çalışan tüplü alıcılar, elektriğin henüz yaygın olarak bulunmadığı kırsal bölgelerde yaygındı. Genellikle 10 ila 50 dolar arasında satılıyorlardı. Elektrikle çalışan tüplü alıcılar, elektrikli alanlarda popülerdi ve özelliklerine bağlı olarak 25 dolardan 100 dolara kadar değişiyordu.
3. Lüks Konsol Radyoları:1920'ler aynı zamanda, genellikle yerleşik bir hoparlör sistemi içeren, güzelce işlenmiş mobilya parçaları olan lüks konsol radyolarının da piyasaya sürülmesine tanık oldu. Bu üst düzey radyolar, alıcıyı, hoparlörleri ve kontrolleri dekoratif özelliklere sahip güzel bir ahşap kabinin içinde barındırıyordu. Bunlar statü sembolleriydi ve birkaç yüz dolara, hatta 1000 dolardan fazlaya mal olabiliyorlardı.
Bu fiyat aralıklarının bazı farklılıklar gösterebilecek geçmiş kayıtlara dayandığını unutmamak önemlidir. Enflasyon ve bölgesel farklılıklar tüketicilerin karşılaştığı gerçek fiyatları etkilemiş olabilir.