Olumlu tarafı, Lennon, Ringo'nun istikrarlı bir ritim tutma ve grubun müziği için sağlam bir temel sağlama yeteneğini takdir etti. 1971'deki bir röportajda Lennon, "Ringo'nun davulculuğu çok basit, ama tam da ihtiyacımız olan şey bu. O grubun omurgası." Lennon ayrıca Ringo'nun çok yönlülüğüne ve farklı müzik tarzlarına uyarlanabilirliğine de hayran kaldı.
Ancak Lennon, Ringo'nun algılanan teknik eksikliklerinden duyduğu hayal kırıklığını da dile getirdi. Bazen Ringo'nun diğer davulcuların ustalığı ve yaratıcılığından yoksun olduğunu ve davul çalmasının çok basit veya tekrarlı olduğunu düşünüyordu. 1968'deki bir röportajda Lennon, "Ringo tam olarak dünyadaki en iyi davulcu değil, ama o bizim davulcumuz ve onu seviyoruz."
Bu eleştirilere rağmen Lennon, Ringo'nun Beatles'ın sesine ve başarısına yaptığı katkıların önemini fark etti. Ringo'nun sadeliği ve tutarlılığının grubun müziğindeki önemli unsurlar olduğunu anlamıştı. Lennon, 1970 otobiyografisinde şöyle yazmıştı:"Ringo, dünyadaki en küçümsenen davulcudur. O, kendi alanında en iyisidir ve Beatles için mükemmeldir."