1) Arka tonlar: Bunlar bir sesin temel frekansına (perdesine) eşlik eden ek frekanslardır. Armonilerin varlığı ve göreceli güçleri, bir enstrümanın benzersiz sesini veya "renğini" yaratır.
2) Harmonikler: Harmonikler temel frekansın tamsayı katlarıdır. Armonilerle yakından ilişkilidirler ancak temel ile belirli bir matematiksel ilişkileri vardır.
3) Biçimler: Formantlar, ses enerjisinin yoğunlaştığı, seslerde veya bazı müzik enstrümanlarında sese karakteristik ünlü benzeri nitelikleri veren frekans bantlarıdır.
Bir sesin tınısı aşağıdakiler de dahil olmak üzere çeşitli faktörlerden etkilenir:
- Sesin dalga biçimi: Ses dalgasının şekli onun temel ton özelliklerini belirler. Örneğin sinüs dalgası saf, pürüzsüz bir tona sahipken kare dalga daha sert, daha vızıltılı bir sese sahiptir.
- Sesi üreten enstrüman veya ses: Farklı enstrümanlar ve sesler, kullanılan malzemelere, yapılarına ve çalınma şekillerine bağlı olarak farklı doğal tınılara sahiptir. Örneğin keman sıcak, zengin bir tınıya sahipken trompet parlak, delici bir tınıya sahiptir.
- Ortamın akustiği: Sesin üretildiği oda veya alan da sesin tınısını etkileyebilir. Yankılanan bir oda sese sıcaklık ve dolgunluk hissi katabilirken, kuru bir oda sesin daha doğrudan ve anında duyulmasını sağlayabilir.
Tını, müzik kompozisyonlarına zenginlik, çeşitlilik ve ifade gücü katan, müziğin temel bir unsurudur. Bestecilerin farklı ses ortamları yaratmalarına ve müzikleri aracılığıyla farklı ruh hallerini ve duyguları aktarmalarına olanak tanır.