Kasetler ve CD'ler geçmişte müzik kaydetmek ve çalmak için popüler formatlardı. Yaygın olarak "kasetler" olarak bilinen kasetler, plastik bir muhafaza içine yerleştirilmiş manyetik banttan yararlanırken, kompakt diskler veya "CD'ler", dijital ses verilerini bir optik disk üzerinde depolar. Her iki format da ses kayıtlarının saklanmasına ve oynatılmasına izin veriyordu.
Kasetler 1960'larda tanıtıldı ve 1970'lerde ve 1980'lerde yaygın olarak kullanıldı. Bağımsız cihazlar olabilen veya taşınabilir stereolar veya araç ses sistemleri gibi diğer elektronik cihazlara entegre edilebilen kaset çalarlar aracılığıyla taşınabilir ses çalma olanağı sunuyorlardı. Kasetler nispeten ucuz ve kullanımı kolaydı, bu da onları müzik kaydetmek ve dinlemek için popüler bir seçim haline getiriyordu.
1980'lerin başında piyasaya sürülen kompakt diskler, ses teknolojisinde önemli bir ilerlemeye işaret ediyordu. CD'ler, bantlara kıyasla daha yüksek aslına uygunluk ve daha az arka plan gürültüsüyle üstün ses kalitesi sağlıyordu. Ayrıca parçalara rastgele erişime izin veriyorlardı ve kasetlerden daha uzun çalma süreleri vardı. CD'ler hızla popülerlik kazandı ve 1990'larda ve 2000'lerin başında müzik dağıtımında baskın format haline geldi.
Dijital müziğin yükselişi ve MP3 çalarların ve diğer taşınabilir ses cihazlarının piyasaya sürülmesiyle birlikte kaset ve CD'lerin kullanımı giderek azaldı. Günümüzde müzik akışı hizmetleri ve dijital müzik dosyaları, kasetler ve CD'ler gibi fiziksel formatların yerini büyük ölçüde almıştır.