Afrika Mirası :Çelik davullar, bambu veya ahşaptan yapılmış "tambu bambu" adı verilen geleneksel Afrika vurmalı çalgısından geliştirildi. Köleleştirilmiş Afrikalılar, sömürge döneminde müzik geleneklerini de Karayipler'e getirdiler.
Yağ Varil Adaptasyonu :1920'li yıllarda Trinidad'daki müzisyenler, halk arasında petrol varilleri olarak bilinen boş çelik fıçıları vurmalı çalgı olarak kullanmaya başladı. Bu atılan yağ varilleri kolaylıkla bulunabiliyordu ve geleneksel tambu bambudan daha dayanıklı olduğu kanıtlandı.
Deneyleme ve Buluş :Müzisyenler, petrol varillerinden müzik notaları üretmek için farklı teknikler denemeye başladı. Farklı perdeler oluşturmak için fıçıları çekiçleyip dövüyorlardı ve oynamak için sopa veya metal çubukların kullanımını da dahil ediyorlardı.
Öncüler ve İlk Davulcular :Çelik tamburun geliştirilmesinde dikkate değer isimlerden biri Winston "Spree" Simon'du. Simon, Trinidad'daki çelik davul hareketinin öncülerinden biri olarak kabul ediliyor. O, Anthony Williams, Bertie Marshall ve Ellie Mannette gibi diğer ilk oyuncularla birlikte çelik davulun sesini ve tekniğini şekillendirmede çok önemli bir rol oynadı.
Tava Tersaneleri :Çelik davul bantları ortaya çıkmaya başladı ve davulcuların pratik yapmak ve performans sergilemek için bir araya geleceği "pan yardaları" adı verilen topluluk alanları kuruldu. Bu pan bahçeleri Trinidad ve Tobago'da kültürel ifade ve müzikal yeniliklerin merkezi haline geldi.
Popülerlik ve Tanınırlık :Çelik varil Trinidad ve Tobago'da popülerlik kazandı ve sonunda diğer Karayip adalarına da yayıldı. 1940'larda ve 1950'lerde, çelik davul grupları uluslararası düzeyde performans sergilemeye başladı ve benzersiz ve ritmik sesleriyle izleyicileri büyüledi.
Bugün, çelik davul Karayip kültürünün ayrılmaz bir parçası olmaya devam ediyor ve dünya çapında müzikal yaratıcılığın ve yeniliğin sembolü olarak kabul ediliyor. Çelik davul müziği dünyasında ortaya çıkan yeni teknikler, stiller ve müzik türleriyle gelişmeye devam ediyor.