Keman: Keman hassas el koordinasyonu, yay teknikleri ve keskin bir perde ve ritim duygusu gerektirir. Karmaşıklığı, hassas yapısında ve güzel, incelikli bir ses üretmek için gereken beceride yatmaktadır.
Viyola: Kemana benzer şekilde viyola, biraz daha büyük boyutu ve daha düşük perdesi nedeniyle yay tekniğinin mükemmel bir şekilde anlaşılmasını ve doğru tonlamayı gerektirir.
Çello: Çello, sol el parmak pozisyonlarına güçlü bir hakimiyet, hassas yay teknikleri ve zengin, rezonanslı tonlar üretme becerisi gerektirir.
Kontrbas: Kontrbas, büyük boyutu, düşük perdesi ve onu çalmak için gereken fiziksel güç nedeniyle zorluklar yaratır.
Fransız Kornosu: Fransız kornası mükemmel nefes kontrolü, karmaşık parmak teknikleri ve tutarlı ve kesin bir ton üretme yeteneği gerektirir.
Klarnet: Klarnet hassas bir ağız yapısı, gelişmiş tuş çalışması ve hızlı pasajları çalmak için koordinasyon gerektirir.
Obua: Obuada ustalaşmak zorlu bir ağız yapısı, karmaşık parmaklar ve hava basıncı ile nefes kontrolü arasında hassas bir denge gerektirir.
Fagot: Fagot, güçlü bir ağızlık, gelişmiş kamış yapma becerileri ve nefes desteği ve ton üretimi konusunda derin bir anlayış gerektirir.
Piyano: Başlangıçta erişilebilir gibi görünse de piyanonun tam potansiyeline ulaşmak zor olabilir. Karmaşık parçalarda ustalaşmak, koordineli el hareketleri, pedal kontrolü ve müzikal yorumlama konusunda derin bir anlayış gerektirir.
Organ: Org, çoklu kılavuzları, pedalları ve farklı sesleri kontrol eden bir dizi durağı nedeniyle karmaşıklığıyla ünlüdür. Tüm bu unsurları koordine etmeyi ve karmaşık kompozisyonları çalmayı öğrenmek, yıllar süren özel pratik gerektirir.
Zorluk seviyesinin bireyin müzik yeteneğine, ön bilgisine ve tutarlı uygulamaya olan bağlılığına bağlı olarak değişebileceğini unutmamak önemlidir. Bu enstrümanların zorlu bir öğrenme eğrisi vardır, ancak ısrarla, deneyimli öğretmenlerin rehberliğiyle ve gerçek müzik sevgisiyle müzisyenler herhangi bir enstrümanı çalmada büyük bir ustalığa ve zevke ulaşabilirler.