İpucu Açılışı: Uç açıklığı, kamış ile en uçtaki kaplama arasındaki mesafedir. Genellikle bir inçin binde biri (bir inçin 1000'i, "sen" olarak kısaltılır) cinsinden ölçülür. Daha küçük uç açıklıkları daha odaklanmış ve kontrollü bir ses yaratırken, daha büyük uç açıklıkları daha geniş ve daha açık bir ton üretir.
Bakış Eğrisi: Yüzün eğimi, ağızlığın ucundan arkasına kadar olan yüzün şeklini ve konturunu ifade eder. Farklı bakan eğriler saksafonun tonunu, tonlamasını ve tepkisini etkileyebilir. Daha düz bir eğri daha parlak ve daha odaklanmış bir ses üretirken, daha yuvarlak bir eğri daha sıcak ve daha dolgun bir tonla sonuçlanır.
Bölme: Bölme, uç açıklığının hemen üzerinde bulunan alandır. Hava akışını yönlendirmeye yardımcı olur ve kamışın titreşim şeklini etkiler. Daha yüksek bir bölme daha fazla direnç ve daha parlak bir ton oluştururken, daha düşük bir bölme daha az direnç ve daha koyu bir ton sunar.
Raylar: Raylar, bakan eğrinin her iki tarafındaki iki yükseltilmiş yüzeydir. Kamışa destek sağlarlar ve titreşimini etkilerler. Daha geniş raylar daha parlak bir ses üretme eğilimindeyken, daha dar raylar daha koyu bir tonla sonuçlanır.
Bu elemanların ağızlık yüzeyindeki kombinasyonu saksafonun genel çalma özelliklerini belirler. İstenilen sesi, projeksiyonu ve kontrolü elde etmek için uygun kaplamanın seçilmesi çok önemlidir. Saksafoncular, kişisel çalma tarzlarına ve müzik tercihlerine en uygun olanı bulmak için sıklıkla farklı yüzler denerler.