Ludwig van Beethoven'ın 3, 5 ve 9. Senfonileri:Bu senfoniler klasik senfoni formunun sınırlarını zorlayarak yenilikçi armonik dil, duygusal ifade ve yapısal gelişmeler getirdi.
Hector Berlioz'dan Symphonie Fantastique:Bu çalışma, müzik aracılığıyla bir hikaye anlatan ve alışılmadık enstrümanları bir araya getiren programlı bir yaklaşımı sergiledi.
Johannes Brahms'ın Senfonileri:Brahms'ın senfonileri klasik formları Romantik ifadeyle birleştirerek tematik gelişimi ve orkestrasyonu yoluyla tür üzerinde önemli bir etki yarattı.
Igor Stravinsky'nin 2. Senfonisi ve Mezmurlar Senfonisi:Bu çalışmalar, senfoniyi çağdaş bir form olarak yeniden tanımlayan ritmik karmaşıklıklar, uyumsuzluklar ve deneysel orkestrasyonlar içeren modernizme doğru bir geçişi işaret ediyordu.