Doğal trompet ve korna gibi ilk üflemeli çalgıların valfleri hiç yoktu. Oyuncular, enstrümanın uzunluğunu ellerini kullanarak veya dolandırıcılarla (borunun ek bölümleri) değiştirerek yalnızca sınırlı sayıda nota üretebiliyorlardı.
Valfler ilk olarak 19. yüzyılın başlarında tanıtıldı ve başlangıçta bazı pirinç aletlerde yalnızca iki valf vardı. Tuşlu borazan gibi bu iki valfli enstrümanlar, dizileri ve melodileri çalmada daha fazla esnekliğe izin verdi. Ancak menzil ve renk doğruluğu açısından hâlâ belirli sınırlamaları vardı.
19. yüzyılın sonlarında üç valfli sistem daha yaygın hale geldi. Üçüncü bir valfın eklenmesi, nefesli çalgıların kromatik yeteneklerini büyük ölçüde arttırdı ve oyuncuların daha geniş bir nota aralığına erişmesine olanak sağladı. Üç valfli sistem, trompet, kornet, trombon ve tuba dahil olmak üzere birçok nefesli çalgı için standart haline geldi.
Dolayısıyla tarihsel olarak tüm üflemeli çalgıların üç valfe sahip olduğunu söylemek doğru değildir. Üç valfli sistem zamanla gelişti ve 19. yüzyılda standart haline geldi, ancak bundan önce iki valfli aletler ve hatta hiç valfi olmayan aletler geldi.