Dizeler: Akustik bas tipik olarak metal veya bağırsaktan yapılmış dört tele sahiptir. Her tel belirli bir perdeye ayarlanmıştır; en düşük tel E teli ve en yüksek tel G telidir.
Köprü: Teller, gövdenin alt kısmında bulunan bir köprü tarafından yerinde tutulur. Köprü tellerin titreşimlerini bas gövdesine iletir.
Gövde: Akustik bas gövdesi genellikle akçaağaç, ladin veya maun gibi ahşaptan yapılır. Gövdenin şekli, tellerden gelen titreşimleri güçlendirip rezonansa sokacak ve yüksek, zengin bir ses üretecek şekilde tasarlanmıştır.
Ses Tablası: Basların ses tahtası veya üst kısmı serbestçe titreşen ince bir tahta parçasından yapılmıştır. Teller titreştiğinde ses tahtasının da titreşmesine neden olarak sesi güçlendirir.
F Delikleri: Akustik bas ses tahtasında genellikle "f" harfine benzeyen iki f deliği bulunur. Bu delikler, titreşen ses tablasından gelen ses dalgalarının kaçmasına izin vererek sesi dışarıya yansıtır.
Bitiş pini: Akustik bas, gövdenin altına tutturulmuş uzun, metal bir uç pimine sahiptir. Endpin, enstrüman ayakta çalındığında desteklemek için kullanılır.
Bas çalmak: Akustik bas çalmak için müzisyen, telleri titreştirmek için bir yay kullanır. Notanın perdesi titreşen telin uzunluğuna göre belirlenir. Oyuncu ayrıca farklı bir ses üretmek için telleri parmaklarıyla da çekebilir.
Akustik bas, caz, klasik ve halk müziği de dahil olmak üzere çok çeşitli müzik türlerinde kullanılan çok yönlü bir enstrümandır. Derin, yankılanan sesi birçok müzik düzenlemesi için sağlam bir temel sağlar.