1. Dudak Titreşimi :Trompetçinin dudakları trompetin ağızlığına yerleştirilir. Oyuncu dudaklarından hava üflediğinde titremeye başlar.
2. Rezonans :Ağızlığın şekli ve trompetin gövdesi bir rezonans odası oluşturur. Trompetin içindeki hava sütunu, çalan kişinin dudaklarının titreşimiyle uyumlu bir şekilde titreşir. Trompetin rezonansı, çalan kişi tarafından üretilen sesi güçlendirir ve güçlendirir.
3. Harmonikler :Trompetin doğal rezonansı, çalanın dudakları tarafından üretilen temel frekansın tam sayı katları olan bir dizi harmonik yaratır.
4. Vanalar :Trompetin üç veya dört valfi vardır. Her bir valf, basıldığında trompetin ana hava sütununa belirli bir uzunlukta boru ekler. Trompetçi, farklı valf kombinasyonlarına basarak titreşen hava sütununun etkin uzunluğunu değiştirir.
5. Not Üretimi :Valf preslerinin farklı kombinasyonları, farklı notalarla sonuçlanan farklı rezonans frekansları üretir. Açık valfler cihazdan daha fazla havanın geçmesine izin vererek perdeyi düşürür. Valflerin kapatılması hava sütununu kısaltır ve daha yüksek notalar üretir.
Trompetçi, titreşen hava kolonunun uzunluğunu valf kombinasyonları ve dudak gerginliği yoluyla değiştirerek sesin perdesini bu şekilde kontrol eder. Trompet üzerindeki her nota, oyuncu tarafından yapılan valf konumları ve ağız (ağız ve dudak konumu) ayarlarının özel bir kombinasyonu ile üretilir.
Trompetçiler, dudak titreşimi ve valf kombinasyonları tekniğinde ustalaşarak, en düşük temel notalardan en yüksek harmoniklere kadar geniş bir yelpazede notalar üreterek çeşitli müzik tarzlarında trompetin imza sesini yaratırlar.