1. Rezonans :Bir enstrümanın şekli ve boyutu onun rezonans frekanslarını belirler. Bir enstrüman çalınırken içindeki hava bu frekanslarda titreşir ve enstrümanın karakteristik sesini üretir. Flütler nispeten küçük delikleri olan uzun, ince tüplerdir; tubalar ise geniş çanları olan büyük, konik aletlerdir. Bu farklı şekiller ve boyutlar, farklı rezonans frekanslarına ve dolayısıyla farklı ses kalitelerine neden olur.
2. Ambalaj :Ambouchure, çalgıcının ses üretmek için kullandığı enstrümanın parçasıdır. Flüt durumunda, oyuncu, flütün içindeki havanın titreşmesine ve ses üretmesine neden olan, ağız deliği adı verilen küçük bir deliğe hava üfler. Öte yandan tuba çalan kişi, ağzına yerleştirilen bir ağızlık kullanır ve çalgıcının dudakları, ses üretmek için ağızlığa doğru titreşir. Bu enstrümanların farklı kaplamaları farklı ses özellikleri üretir.
3. Malzemeler :Bir enstrümanın yapımında kullanılan malzemeler aynı zamanda ses kalitesini de etkileyebilir. Flütler genellikle gümüş, altın veya platin gibi metallerden yapılır. Tubalar genellikle pirinçten yapılır. Bu metallerin farklı yoğunlukları ve akustik özellikleri, bu enstrümanların benzersiz seslerine katkıda bulunmaktadır.
4. Oynama Teknikleri :Bir enstrümanın çalınma şekli de sesini etkileyebilir. Flütler, farklı notalar oluşturmak için enstrümandaki deliklere hava üflenerek çalınırken, tubalar, enstrümanın borusunun uzunluğunu değiştirmek ve farklı notalar üretmek için valflere basılarak çalınır. Bu enstrümanlar için kullanılan farklı çalma teknikleri farklı ses özellikleri üretir.
Özetle, flüt ve tubaların ürettiği farklı sesler; tasarımları, malzemeleri, ağızları ve çalma teknikleri gibi faktörlerin birleşiminin sonucudur.