1. Hava Akışı: Oyuncu, flütün üst kısmındaki açıklık olan ağız deliğine hava üfler. Hava akımı oluğun içinde bir türbülans ve titreşim yaratır.
2. Rezonans: Türbülanslı hava akışı, oluk içindeki hava sütununu titreşime sokarak rezonansa neden olur. Hava sütununun uzunluğu, üretilen notanın perdesini belirler. Oyuncu, hava sütununun uzunluğunu değiştirerek farklı notalar üretebilir.
3. Parmaklama: Flüt, uzunluğu boyunca oyuncunun parmaklarıyla kapattığı veya açtığı bir dizi deliğe sahiptir. Açık ve kapalı deliklerin her kombinasyonu hava sütununun uzunluğunu değiştirir, bu da üretilen notanın perdesini değiştirir.
4. Frekans ve Ses Dalgaları: Oluğun içindeki titreşen hava sütunu, havada ses dalgaları olarak yayılan basınç değişimleri yaratır. Bu ses dalgaları, flütten uzaklaşıp kulaklarımıza ulaşan ve ses olarak algılanan, değişen sıkıştırma ve seyrekleşme bölgelerinden oluşur.
Her notanın özel perdesi, hava sütununun uzunluğuna ve kullanılan parmaklara göre belirlenir. Çalgıcının nefes kontrolü ve ağzı (ağzını şekillendirme ve flüte üfleme şekli) aynı zamanda üretilen sesin kalitesini ve tonunu da etkiler.
Özetle, bir flüt, yönlendirilmiş hava akışını, hava sütunu içindeki akustik rezonansı ve parmakla dokunma yoluyla hava sütununun uzunluğunun kontrollü manipülasyonunu birleştirerek titreşimler ve ses dalgaları üretir. Bu faktörler, flütün güzel ve ayırt edici sesini üretmek için birlikte çalışır.