- Trompetler: 18. yüzyıldan önce klasik orkestrada trompet nispeten nadirdi. Çoğunlukla tören ve askeri amaçlarla kullanıldılar. Özellikle dönemin ilerleyen dönemlerinde klasik orkestradaki kullanımları giderek arttı.
- Doğal boynuzlar: Valfsiz korna olarak da bilinen doğal kornalar, klasik orkestrada yaygın olarak kullanılıyordu. Armoni dizilerine dayalı olarak sınırlı sayıda nota üretebiliyorlardı, bu da onların melodik olanaklarını kısıtlıyordu. Korna oyuncuları perdeyi değiştirmek için elle durdurma tekniklerine ve dolandırıcılara (ek tüpler) güveniyordu.
- Trombonlar: Klasik orkestrada trombonlar nadiren kullanılırdı. Onların birleşmesi 19. yüzyıldaki Romantik dönemde daha yaygın hale geldi.
- Anahtarlı veya valfli pirinç aletler: Anahtarlı veya valfli pirinç çalgılar, klasik dönemde hala gelişimlerinin ilk aşamalarındaydı ve daha sonralara kadar geniş çapta benimsenmedi. Orkestradaki nefesli çalgıların yeteneklerini dönüştürerek daha fazla esnekliğe ve kromatik olanaklara izin verdiler.
Başlangıçta, nefesli çalgılar öncelikle tellere harmonik güçlendirme sağlayan destekleyici roller oynuyordu. Besteciler nefesli çalgıların benzersiz tınılarını keşfetmeye başladıkça kullanımları genişledi ve orkestrada daha belirgin ve solist rollere yol açtı.