Viyola, yay ile çalınan A, D, G ve C notalarına göre ayarlanmış dört telden oluşur. Teller enstrümanın köprüsü ile kuyruk parçası arasında gerilir ve kaydırma üzerindeki mandallar tarafından yerinde tutulur. Yay tellerin üzerinden geçirilerek tellerin titreşmesine ve ses üretmesine neden olur.
Viyolanın gövdesi ahşaptan yapılmıştır (tipik olarak arka ve yanlar için akçaağaç ve üst kısım için ladin) ve içi boştur, bu da tellerin ürettiği sesi güçlendirir. Gövde, viyolanın karakteristik zengin ve yumuşak tonunu üretmeye yardımcı olan bir rezonans boşluğu yaratacak şekilde şekillendirilmiştir.
Viyolanın telleri, tomarın üzerindeki mandallar tarafından yerinde tutulur. Parşömen, enstrümanın oyulmuş başıdır ve genellikle karmaşık tasarımlarla süslenir. Viyolanın boynu tomara tutturulmuştur ve ahşaptan (tipik olarak akçaağaç) yapılmıştır.
Viyola, keman, çello ve kontrbasın da dahil olduğu yaylı çalgılar ailesinin bir üyesidir. Viyolalar kemanlardan daha büyük fakat çellolardan daha küçüktür. Viyola, kemandan bir oktav daha alçakta ve çellodan beşte bir daha yüksekte akort edilir.