"Başarının ilk coşkusunda beni bir kasırga gibi ileriye doğru sürükleyen duyguların çeşitliliğini kimse tasavvur edemez. Yaşam ve ölüm bana, bir gezginin kağıt perdeden geçmesi gibi aşmam gereken ideal sınırlar gibi göründü. ." - Frankenstein, eserinin ilk başarısının ardından hissettiği aşırı heyecanı ve coşkuyu ifade ediyor.
"Hiçbir şey insan zihnine büyük ve ani bir değişim kadar acı veremez." - Frankenstein'ın arkadaşı Clerval, yaratılışın Frankenstein üzerindeki derin etkisini gözlemleyerek kişinin hayal gücünün dönüştürücü gücünü vurguluyor.
"Hayal gücüm kuvvetliydi ama analiz ve uygulama gücüm yetersizdi. Böylece dikkatsiz bir öğrenci olduğumu kanıtladım." - Frankenstein kendi zekasının sınırlarını kabul ediyor ve aşırı aktif bir hayal gücünün mantıksal akıl yürütmeyi ve pratik uygulamayı engelleyebileceğini öne sürüyor.
"Sadece gördüğüm karanlığı ve dünyaya nüfuz eden dehşeti düşündüm. İçimizde her zaman gizli olan kötülüğün kaynağı olarak Doğayı suçladım." - Frankenstein, yaratılışının yıkıcı sonuçları üzerine düşünüyor ve eyleminin insan doğasındaki kötülük potansiyelinden dolayı doğası gereği kusurlu olup olmadığını sorguluyor.
"Benim kurallarımla olmasa da, en azından benim örneğimle benden bilgi edinmenin ne kadar tehlikeli olduğunu ve doğduğu şehrin dünya olduğuna inanan bir adamın, bilgi sahibi olmayı arzulayan birinden ne kadar daha mutlu olduğunu öğrenin. doğasının izin verdiğinden daha büyük hale geldi." - Frankenstein, kişinin doğal yeteneklerinin ötesindeki bilginin peşinde koşmanın tehlikeleri konusunda başkalarını uyarıyor ve kendi kendini yok etme potansiyelini vurguluyor.
"Kendinizi adadığınız çalışma, sevginizi zayıflatma ve hiçbir karışımın karışamayacağı basit zevklere olan zevkinizi yok etme eğilimindeyse, o zaman bu çalışma kesinlikle yasa dışıdır, yani uygun değildir. insan zihni." - Profesör Waldman, Frankenstein'ı bilimsel uğraşlarının olası olumsuz sonuçları konusunda uyarıyor ve bunların duygusal kopukluğa ve tatminsizliğe yol açabileceğini öne sürüyor.