Çoğu zaman "hippiler" olarak anılan bu kişiler, hayatı açık yollarda yaşama ve araçlarını kullanarak kendilerini yeni ve heyecan verici yerlere taşıma fikrine kapılmışlardı.
Hippilerin kullandığı kamyonetlerin çoğu eski, kullanılmış, yaşam alanına dönüştürülmüş araçlardı. Bu kamyonetler genellikle sahiplerinin bireyselliğini ifade eden boyalı duvar resimlerine ve diğer dekorasyonlara sahipti. Araçlar aynı zamanda hippilerin müzik aletleri, kamp malzemeleri ve göçebe yaşam tarzlarına yönelik diğer ihtiyaçlar dahil olmak üzere eşyalarını taşımaları için bir yol olarak da hizmet ediyordu.
Hippi minibüsünün en ünlü örneklerinden biri, Ken Kesey ve Merry Pranksters'ın 1960'larda ülkeyi baştan başa yaptıkları yolculuk sırasında kullandıkları "Sihirli Otobüs"tür. Bu otobüs hippi hareketinin bir simgesi haline geldi ve yolculukları Tom Wolfe'un "Elektrikli Kool-Aid Asit Testi" adlı kitabında belgelendi.
Hippi minibüsleri 1960'ların sonu ve 1970'lerin başında giderek daha popüler hale geldi ve genellikle özgürlüğün ve uyumsuzluğun sembolü olarak görülüyordu. Bu araçlar Amerika Birleşik Devletleri'ni keşfetmek, Woodstock gibi müzik festivallerine katılmak ve doğayla bütünleşmek için kullanıldı.
Hippi minibüsleri, ulaşım ve barınma aracı olarak pratik kullanımlarının yanı sıra önemli bir kültürel etkiye de sahipti. 1960'ların karşı kültür hareketiyle ilişkilendirildiler ve barış, sevgi ve geleneksel değerlerin reddi hakkındaki fikirlerin yayılmasına yardımcı oldular.
Günümüzde hippi minibüsleri hâlâ 1960'ların ve 1970'lerin ikonları olarak görülüyor ve nostaljik yolculuklardan hoşlanan insanlar arasında popüler olmaya devam ediyor. Genellikle daha basit bir zamanı sembolize ederler ve özgürlüğün ve uyumsuzluğun sembolü haline gelirler.