Rodin'in avangart tarzının temel özellikleri şunlardır:
1. Doğalcılık ve Gerçekçilik :Rodin, sıklıkla yakından gözlemlediği modelleri kullanarak insan formunu ve duygularını gerçekçi bir şekilde yakalamayı vurguladı. Eserlerinde detaylı anatomik temsiller, akıcı pozlar ve anlamlı jestler yer alıyor.
2. Parçalanma :Rodin'in heykelleri çoğunlukla parçalanmış vücut parçalarından veya tamamlanmamış figürlerden oluşur. Bu yaklaşımın hareketin, enerjinin ve duygunun özünü tam formlardan daha etkili bir şekilde yakaladığına inanıyordu.
3. Kaba Doku :Rodin'in heykelleri genellikle tamamlanmamış kil modellere benzeyen kaba ve tamamlanmamış yüzeylere sahiptir. Bu teknik, eserlerinde bir dolaysızlık ve kendiliğindenlik duygusunu aktarmayı amaçlıyordu.
4. Anıtsal Ölçek :Rodin ayrıca bazılarının boyu 3 metreyi aşan anıtsal heykeller de üretti. Bu büyük eserler genellikle bir drama, güç ve sembolizm duygusu taşıyordu.
5. Alegorik Temalar :Rodin'in heykelleri genellikle evrensel insan deneyimlerini ve duygularını araştırıyor; aşk, tutku, umutsuzluk ve ölümlülük gibi temaları ele alıyor. Eserleri son derece psikolojik ve içe dönüktür.
6. Malzemelerde Yenilik :Rodin, geleneksel bronz ve mermerin ötesinde, alçı, pişmiş toprak ve hatta alışılmadık bulunmuş nesneler de dahil olmak üzere çeşitli malzemelerle deneyler yaptı.
Rodin'in heykele avangart yaklaşımı, modern sanatın gelişimini önemli ölçüde etkilemiş ve sonraki nesil heykeltıraşları etkilemiştir. Onun çığır açan teknikleri ve sanatsal vizyonu, geleneksel heykelin sınırlarını zorladı ve çağdaş heykel uygulamalarının temelini attı.