* Nem eksikliği: Nem, mermerin bozulmasında birincil suçludur. Su mermerin gözeneklerine sızabilir ve donabilir, genişleyebilir ve çatlaklara neden olabilir. Frost Weathering olarak bilinen bu süreç, heykelin zamanla önemli ölçüde zarar verebilir. Çöller son derece kuru ortamlardır, bu da don ayrışması ve su ile ilgili diğer hasar riskini en aza indirir.
* Azaltılmış kimyasal reaksiyonlar: Yağmur suyu, özellikle kirli alanlarda, genellikle asidiktir. Bu asidik yağmur, mermerde kalsiyum karbonat ile reaksiyona girebilir ve yüzeyi aşındıran kimyasal bir reaksiyona neden olabilir. Çöl ortamında yağmur eksikliği bu kimyasal ayrışma işlemini önemli ölçüde azaltır.
* Sınırlı biyolojik aktivite: Alg, liken ve mantar gibi mikroorganizmalar nemli ortamlarda gelişir ve mermerin parçalanmasına katkıda bulunabilir. Bu organizmalar taşı aşındırabilen asidik bileşikler serbest bırakır. Bir çölün kurak koşulları, biyolojik ayrışmayı yavaşlatarak bu organizmaların büyümesini sınırlar.
* Aşırı sıcaklıklar: Çöller aşırı sıcaklık dalgalanmaları yaşarken, bu varyasyonlar daha nemli ortamlarda yaşananlar kadar mermere zarar vermez. Sıcaklıktaki hızlı kaymalar, taştaki genişlemeye ve kasılmaya neden olabilir, bu da çatlaklara ve dökülmeye yol açabilir. Bununla birlikte, bir çölde kuru hava, sıcaklık değişikliklerinin etkilerini hafifleterek daha iyi havalandırmaya izin verir.
Sonuç olarak: Düşük nem, sınırlı kimyasal reaksiyonlar, azaltılmış biyolojik aktivite ve hafif sıcaklık dalgalanmalarının kombinasyonu kuru bir çöl ortamını mermer heykellerin korunması için ideal hale getirir.